6 troostgedichten voor Moederdag
Moederdag. Dat betekent meestal: ontbijt op bed, een mooie bos bloemen, wellicht een kadootje. Maar het kan ook een dag zijn waarop je je eigen moeder mist, of je overleden kind van wie jij de moeder bent. Een dag waarop je je verdrietig voelt, omdat je zelf zo graag een moeder had willen zijn.
Woorden kunnen vaak uitdrukking geven aan dit soort gevoelens. Soms lukt het niet om zelf de juiste woorden te vinden, wat is het fijn als anderen dat dan al voor jou gedaan hebben. Dat geeft misschien een beetje troost en houvast. Hieronder vind je zes bijzondere gedichten die eerder te lezen waren op de site van Ik mis je:
1. Nooit meer kind zijn, door Esther Terlouw
‘Er is niemand die jou vervangen kan’ schrijft Esther Terlouw in dit aangrijpende gedicht dat ze maakte na het overlijden van haar moeder. Ze verwoordt hoe erg ze haar moeder mist, ook al is ze zelf volwassen.
2. Mama, ik schrijf je een brief, door Yvonne van Emmerik
‘Je moppert niet meer over mijn rommel.’ Hoe rouwen kinderen? Het is soms best lastig om te achterhalen wat er in hun hoofd omgaat na het verlies van een dierbare. Dit gedicht van Yvonne van Emmerik geeft woorden aan gevoelens die zo onbeschrijfelijk lijken.
3. Laatste dag samen, door Hetty ten Holt
‘Als ik onze laatste dag samen over mocht doen zou ik’, begint Hetty ten Holt haar gedicht over het plotselinge overlijden van haar moeder. En wat ze nog met haar zou hebben gedaan, als ze de kans had gekregen.
4. Te klein, door Bette Westra
Een kindje dat geboren werd, maar ‘te klein was voor uit de buik’. Daarover gaat dit gevoelige gedicht van Bette Westra.
5. Wat je in je hart bewaart, door Leonita Gerssen
“Wat wij samen beleefd hebben, worden mooie herinneringen” schrijft Leonita Gerssen in haar gedicht dat herkenbaar zal zijn voor iedereen die zijn of haar moeder mist. Zij is er niet meer, maar de herinneringen zullen altijd blijven.
6. Nog even samen, door Ester Terlouw
Waken bij je moeder die op sterven ligt. Het kan een heel intiem moment zijn. Daarover schrijft Esther Terlouw heel treffend. ‘Wij met zijn tweetjes, nu je er nog bent. Stilletjes geniet ik van het samen zijn. Nog even jou voor mij alleen en dat vind ik fijn.’ Lees haar emotionele woorden.
