Gedicht | Nog even samen

Nog even samen

Het is midden in de nacht, ik zit stilletjes naast jouw bed,
wetende dat je binnenkort gaat sterven, het zorgpad is nu ingezet.
Dus nu zit ik hier te waken, in de stilte van de nacht.
Jouw hand nog in de mijne en ik fluister zacht…
Mama ik ben bij je, ik ga nergens heen,
tot het einde blijf ik bij je, ik laat je niet alleen.

Je ademhaling hoor ik gaan, het is een vertrouwd geluid,
een teken dat je er nog bent, je ademt in en ook weer uit.
Het voelt vertrouwd om hier zo dicht bij jou te zijn
en ondanks dat het verdrietig is, voelt het toch ook fijn.

Het is een intiem moment
wij met zijn tweetjes, nu je er nog bent.
Stilletjes geniet ik van het samen zijn
nog even jou voor mij alleen en dat vind ik fijn.

Ik kom tot rust en voel me vredig, een lied komt in mijn hoofd.
Ik zing het zachtjes in de nacht, een lied dat trouw belooft…
Stil…mijn ziel…wees stil, zo passend op dit moment.
Ik zing het zachtjes hier voor jou, nu jij nog bij me bent.
Het geeft me rust
rust in deze nacht
Misschien jouw laatste uren, voordat de hemel wacht

Ik koester dit moment
nu jij nog bij me bent
nog even dichtbij jou zo fijn
ons laatste samen zijn

Esther Terlouw

Waken

Dit gedicht schreef Esther Terlouw nadat haar moeder was gestorven. “Het gaat over het waken in de nacht. Een zwaar, emotioneel, maar mooi en intiem moment”, vertelt Esther.

In haar gedicht noemt ze een lied wat opkomt in haar gedachten. Luister hieronder naar het lied: