Gedicht | Lieve mama, ik schrijf je een brief
‘Je moppert niet meer over mijn rommel.’ Hoe rouwen kinderen? Wat er in hun hoofd omgaat na het verlies van een dierbare, is niet altijd makkelijk te achterhalen. Dit gedicht van Yvonne van Emmerik kan helpen om woorden te geven aan dat gevoel dat zo onbeschrijfelijk is.
Lieve mama, ik schrijf je een brief
Lieve mama, ik schrijf je een brief
want ik wilde je nog zo veel laten weten.
Ik wil je vertellen dat ik je zo mis
en dat ik niet weet hoe het verder moet.
Je bent er niet meer als ik uit school kom,
je zit niet meer aan onze tafel.
Je moppert niet meer over mijn rommel,
je stem klinkt niet meer door het huis.
Je geur zweeft niet meer door de kamer,
ons huis is ons huis niet meer zonder jou.
Waarom ging je weg
nog vóór ik kon zeggen
hoe erg ik het vind
als ik rot naar je deed?
Doet het nog pijn?
En waar ging je heen?
Ben je achter de wolken
of nog veel verder,
ben je met velen
of ben je alleen?
Zien we elkaar ooit nog terug?
Ik heb nog zoveel te vragen, te zeggen,
ik schrijf het maar op.
Misschien komen de woorden toch wel bij jou,
al weet ik niet hoe.
Ik houd zo van jou.
Yvonne van Emmerik
Boek: Als vlinders spreken konden
Dit boek, speciaal voor kinderen gaat over de schrik, het gemis en de vraag naar wat dood zijn eigenlijk is. Zie je elkaar terug, ooit, ergens? Is er iemand die de doden opvangt? In korte, eenvoudige teksten maakt Yvonne de rouw voor kinderen bespreekbaar.
Disclaimer
Dit gedicht is met toestemming van uitgeverij Ten Have overgenomen uit de bundel Als vlinders spreken konden(2004). Kopiëren, verspreiden en elk anders gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de uitgever.
