Praten over de dood met kinderen: dit begrijpt een peuter

Peuters kun je nog niet uitleggen wat dood precies inhoudt. Hun hersenen zijn gewoonweg niet in staat dit te bevatten. Maar, als je in hun schoenen stapt, kun je iets ongrijpbaars als de dood wel met ze bespreken.

Peuters ( 2 – 4 jaar):

• weten wat ‘dood’ is, maar bevatten nog niet dat de dood definitief en onomkeerbaar is (Doornroosje kun je wakker kussen en Sinterklaas gaat nooit dood);

• kun je dood het beste uitleggen als stilstaan of kapot zijn;

• denken animistisch: alles leeft en denkt zoals zij (ook hun knuffels, tekenfilmfiguren, etc.);

• denken heel concreet;

• angsten en onzekerheden kunnen leiden tot regressie:
  • ze kunnen gevoelens nog niet omzetten in woorden en laten dit zien met gedrag (meer huilen, slaan, slecht slapen, etc.);
  • ze richten zich op vertrouwde mensen om voor hen gevoelens van angst te verminderen.
  • ze kunnen gevoelens nog niet omzetten in woorden en laten dit zien met gedrag (meer huilen, slaan, slecht slapen, etc.);
  • ze richten zich op vertrouwde mensen om voor hen gevoelens van angst te verminderen.
  • ze kunnen gevoelens nog niet omzetten in woorden en laten dit zien met gedrag (meer huilen, slaan, slecht slapen, etc.);
  • ze richten zich op vertrouwde mensen om voor hen gevoelens van angst te verminderen.

• hebben een herkenbaar dagritme nodig om zich veilig te voelen

Rouwende kinderen (algemene tips):

• voelen in het nu en stellen rouw zo nodig uit;

• uiten hun gevoel vaak in spel en gedrag, niet in altijd in woorden;

• kunnen in regressie gaan (ze laten nieuwe vaardigheden en grijpen naar dat wat ze al goed onder de knie hebben, zodat het niet te veel van ze vraagt);

• kunnen aspecifieke klachten krijgen: buikpijn, hoofdpijn, niet kunnen slapen. Hun emoties voelen ze dan letterlijk in een lichamelijke klacht;

• hebben herhaling nodig. Daarom stellen ze vaak dezelfde vraag opnieuw. Geef steeds hetzelfde antwoord, deze herhaling is nodig om het nieuws te kunnen bevatten;

• rouwen in hun ontwikkeling. Rouw is een leven lang en naarmate ze opgroeien, vragen ze ook meer over een overledenen. Het is belangrijk dat er steeds ruimte is om hierover te praten.

Bron: Rebecca Dabekaussen, rouwtherapeut

Lees ook:

Dit begrijpt een baby/dreumes over de dood

Dit begrijpt een kleuter over de dood

Dit begrijpt een schoolkind (vanaf 6 jaar) over de dood

Dit begrijpt een schoolkind (vanaf 9 jaar) over de dood

Dit begrijpt een tiener over de dood

Vaderen na verlies: ‘Mijn kinderen hebben me erdoorheen gesleept’

Lees ook over:

Vaderen na verlies: ‘Mijn kinderen hebben me erdoorheen gesleept’

Kindervragen over de dood: 'Soms is de vraag belangrijker dan het antwoord'

Lees ook over:

Kindervragen over de dood: 'Soms is de vraag belangrijker dan het antwoord'