Praten over de dood met kinderen: dit begrijpt een kleuter

De kleuterleeftijd staat in het teken van ontdekken. Door daar ruimte aan te geven, kun je de dood bespreekbaar maken.

Kleuters (4 - 6 jaar):

• ervaren de dood, net als peuters, als iets tijdelijks;

• voelen vaak weinig lading bij het woord 'dood', evenals het woord 'leven';

• denken heel concreet en willen veel uitleg (stellen veel waaromvragen);

• nemen alles wat je zegt letterlijk (zeg bijvoorbeeld niet: "Opa slaapt," als hij dood is);

• gebruiken hun zintuigen om te begrijpen hoe iets in elkaar zit (ze willen voelen, luisteren, ruiken wat er gebeurt).

Rouwende kinderen (algemene tips):

• voelen in het nu en stellen rouw zo nodig uit;

• uiten hun gevoel vaak in spel en gedrag, niet in altijd in woorden;

• kunnen in regressie gaan (ze laten nieuwe vaardigheden en grijpen naar dat wat ze al goed onder de knie hebben, zodat het niet te veel van ze vraagt);

• kunnen aspecifieke klachten krijgen: buikpijn, hoofdpijn, niet kunnen slapen. Hun emoties voelen ze dan letterlijk in een lichamelijke klacht;

• hebben herhaling nodig. Daarom stellen ze vaak dezelfde vraag opnieuw. Geef steeds hetzelfde antwoord, deze herhaling is nodig om het nieuws te kunnen bevatten;

• rouwen in hun ontwikkeling. Rouw is een leven lang en naarmate ze opgroeien, vragen ze ook meer over een overledenen. Het is belangrijk dat er steeds ruimte is om hierover te praten.

Bron: Rebecca Dabekaussen, rouwtherapeut

Lees ook:

Dit begrijpt een baby/dreumes over de dood

Dit begrijpt een peuter over de dood

Dit begrijpt een schoolkind (vanaf 6 jaar) over de dood

Dit begrijpt een schoolkind (vanaf 9 jaar) over de dood

Dit begrijpt een tiener over de dood

• Kindervragen over de dood: 'Soms is de vraag belangrijker dan het antwoord'

  Kindervragen over de dood: 'Soms is de vraag belangrijker dan het antwoord'

• Rouw op vakantie: ‘Door het geluid van de rits kwamen herinneringen naar boven’

  Rouw op vakantie: ‘Door het geluid van de rits kwamen herinneringen naar boven’