Rouw op vakantie: ‘Door het geluid van de rits kwamen herinneringen naar boven’
Als Niek en Joanne voor het eerst op pad gaan met hun nieuwe vouwwagen, zijn ze eruit: “Dit is echt onze manier van vakantie vieren, samen met ons dochtertje.” Maar hun wereld stort in als Niek op 33-jarige leeftijd overlijdt na een kort ziekbed. Dit jaar gaat ze voor het eerst zelf met de vouwwagen rijden.
In de zomer van 2020 vertrekken Niek en Joanne met hun vouwwagen naar een camping in Nederland. “Niek was van huis uit gewend om te kamperen, maar ik niet. Het werd een van onze leukste vakanties ooit. Onze dochter Lauren, toen twee jaar, genoot ook. Het relaxte leven op de camping paste heel goed bij ons.”
'We hadden het echt goed met elkaar'
“We stonden op een rustig en beschut plekje met privacy, waar af en toe iemand langs liep. Op een dag sprak een vrouw mij aan: ‘Jullie hebben een bepaalde rust over je heen. Als ik hier langs loop voel ik een hele fijne sfeer.’ Ik krijg weer kippenvel als ik het vertel. Want we hadden het ook gewoon echt goed met elkaar. Er was geen gedoe of ruzie.”
Mooie gesprekken
Samen groeien is een belangrijk thema voor het stel, en dus gaan ze regelmatig samen wandelen of koffiedrinken. “Ik ben heel dankbaar dat we dat veel deden, en daar zo van genoten. Door Niek ben ik wie ik nu ben. We hadden een hele open relatie, met veel mooie gesprekken. Hoe zit je erbij? Wat houdt je bezig?”
“We deelden ook ons geloof. We luisterden bijvoorbeeld allebei een preek en voerden daar diepe gesprekken over. Niek was, ook naar anderen, een verbindende factor. Hij had veel humor, was analytisch en kon rake dingen zeggen. En hij liet mensen altijd in hun waarde.”
Fotoboek
“Elke dag schreef ik een verhaaltje, en na de vakantie maakte ik een fotoboek. We hadden de mooiste foto’s van vakanties in Schotland en Oostenrijk, maar daar maakte ik nooit een fotoboek van. Maar deze vakantie wel.” Op dat moment beseft Joanne nog niet hoe waardevol dit fotoboek zal worden.
'Niemand had verwacht dat het zo snel zou gaan'
Want in november wordt bij Niek een melanoom ontdekt en weggehaald. Niek moet nog wel in behandeling om de kans te verkleinen dat de kanker terugkomt. De oncoloog maakt nog een MRI- en PET-scan om te bepalen welke behandeling hij krijgt.
Uitzaaiingen
Maar dan blijkt dat Niek uitzaaiingen in zijn botten, lever en spieren heeft. Hij gaat dit niet overleven. Niek krijgt nog wel een behandeling, maar een paar weken later wordt hij opgenomen in het ziekenhuis. Op de longfoto’s zijn nu ook tumoren te zien. Verdere behandeling geeft te veel complicaties, dus kiest het stel ervoor om naar huis te gaan. “Dat leek ons ook beter voor onze dochter.”
“Toen we thuiskwamen voelde Niek zich eigenlijk best goed. Hij fietste dagelijks een stukje.” Maar opeens gaat Niek hard achteruit, drie dagen later overlijdt hij. “Niemand had verwacht dat het zo snel zou gaan,” vertelt Joanne.
'Niek wist dat dit de laatste knuffel was'
Joanne vindt het belangrijk om hun dochter van 3,5 jaar mee te nemen in het proces van Nieks overlijden. “Toen Niek nog bij was, heeft ze hem een dikke knuffel gegeven. Zij besefte het niet, maar Niek wist dat dit de laatste knuffel was. Ik heb haar later die dag uitgelegd dat papa nu in diepe slaap is.”
Thuishalen
De vrienden van Niek komen om voor hem te bidden. “Ze vroegen aan God: ‘Heer, wilt u Niek thuishalen, zodat hij rust heeft?’ Ik hoorde Niek al wat rustiger ademhalen, en toen overleed hij. Tijdens dat gebed. Ik vond dat heel erg mooi. Het is uiteindelijk van begin tot het eind gegaan zoals Niek dat wilde.”
'Mama, ik ben verdrietig. Wil je over papa vertellen?'
Lauren was wakker, want zij kon die avond niet slapen. “Alsof ze het aanvoelde. Ik legde haar uit dat papa niet meer slaapt, maar dood is. ‘Voel maar aan papa,’ zei ik.
Lauren is emotioneel en verbaal sterk. “Soms vraagt ze: Mama, ik ben verdrietig. Wil je over papa vertellen? Over de dingen die we samen deden? Dat helpt haar, maar ook mij. Lauren pakt ook het fotoboek van de vakantie met de vouwwagen er vaak bij, het houdt de herinnering aan Niek levend.”
Vol vertrouwen
Een jaar later denkt Joanne na over wat ze deze zomer wil doen. “Ik moest weer aan de vouwwagen denken. Niek had eigenlijk geregeld dat die verkocht zou worden, maar ik kon dat niet over mijn hart verkrijgen. Ik overlegde met God: wat is goed om te doen met de vouwwagen?”
'Het is in ieder geval heel bijzonder gelopen'
Dan belt de man van de stalling waar de vouwwagen staat. Hij vertelt dat er zojuist en envelop met het stallingsgeld voor twee jaar is langsgebracht, en vraagt of het wel klopt dat het voor twee jaar is. Maar Joanne weet van niets: “Ik dacht: Huh? Heeft u dat wel goed? Is dat voor mijn vouwwagen?” Maar de man zegt: ‘Er was hier net een jongeman, die bracht een enveloppe met geld. Jij bent toch Joanne?’ Hij checkt zelfs het kenteken van de vouwwagen. Alles klopt.
Joanne vraagt aan familie en vrienden of zij weten wie de enveloppe bracht, maar niemand weet het. Één ding wel duidelijk: “Oké, ik ga met de vouwwagen op pad. Tja, hij moet daar voor mijn gevoel toch nog twee jaar staan,” lacht Joanne. “Misschien was het wel een engel, wie zal het zeggen? Het is in ieder geval heel bijzonder gelopen. Ook alle voorbereidingen voor de vakantie verlopen soepel. Ik ga vol vertrouwen met de vouwwagen op vakantie, want ik geloof dat God voor mij zorgt.”
Dat geluid
Samen met haar zus klapt Joanne de vouwwagen thuis alvast open. “Er kwamen letterlijk herinneringen naar boven. Alleen al door het geluid van de rits. Normaal zou ik zo’n moment met Niek delen. Toch voelt hij nog heel dichtbij, door dat geluid. Lauren ging even op het bedje liggen, schaterlachend. Ze was zo blij. Ik zag weer voor me hoe ze met Niek op dat bedje lag.”
'Ik gun mezelf de ontspanning'
Dit jaar gaan Joanne en Lauren met haar zus en zwager naar Oostenrijk. Niek en Joanne zijn al vier keer in Oostenrijk geweest. “Het was echt ons vakantieland. Soms is dat confronterend, en moet ik daar doorheen. Maar ik gun mezelf de ontspanning. Dat zou Niek ook willen: dat ik weer geniet van het kamperen.”
Zijn stem
Joanne neemt tastbare herinneringen mee op vakantie “Ik neem foto’s van Niek mee, onze kampeerspullen en zijn wandelrugzak. Niek zal veel aanwezig zijn in onze gesprekken.” Meestal neemt Joanne een shirtje van Niek mee als ze weggaat. Als ze de kast opent komen de tranen. “Die geur…”
'Niek en Lauren hadden zo'n mooie chemie'
“Ik denk dat ik vooral de gezellige momenten samen ga missen. De gesprekken en de humor. Maar ook hoe Niek met Lauren omging. Ze hadden zo’n mooie chemie. Ik heb het heel goed met Lauren, maar ik ben Niek niet. Hij zei vaak, ‘Oh maar jij kunt dat ook wel.’ Hij reed bijvoorbeeld altijd de auto met de vouwwagen, maar nu ga ik dat zelf doen. En dan hoor ik zijn stem in mijn achterhoofd, en besef ik dat ik het ook echt kan. Wat zou hij trots zijn geweest!”
Zomer 2022
“We genoten zo dat ik eigenlijk terug wil. Het rijden met en parkeren van de vouwwagen viel me alles mee. Ik zette de vouwwagen neer met mijn zus. We maakten een praatje met de buurman, die zei: ‘Wat staat jullie vouwwagen strak! Mijn vrouw kon niet geloven dat daar geen man aan te pas kwam.’ Niek vond het altijd belangrijk dat de vouwwagen mooi strak stond. Voor mij dus een mooie knipoog, alsof Niek zei: ‘Dat heb je goed gedaan.’”
“Ik mis het om samen onze liefde voor de natuur te delen. Nu ging ik zelf een rondje op de sup rond zonsondergang. Ik nam een biertje mee, want daar hield Niek van. Mijn zus stopte zijn lievelingssnoepjes in mijn tas. Niek voelde heel dichtbij.”
"Ik miste Niek ook in de ontwikkeling die ik bij Lauren zag. Ze maakte bijvoorbeeld haar eerste vakantievriendinnetje. Ik ben zo trots op haar, en dat zou ik graag met hem delen.”
Lees ook over:
Marjolein begraaft haar man op de laatste dag van haar zwangerschapsverlof
Lees ook over:
Laatste foto | ‘De sirenes die we hoorden, bleken voor mijn man te zijn’
Geschreven door
Hedi
