‘Dat gevoel van: we waren er niet, daar heb ik nog steeds last van’

Marianne en Yvonne zitten op een terrasje op de begraafplaats als presentator Arjan Lock hen aanspreekt. “We hebben hier allebei een dierbare liggen”, vertelt Marianne. “We zijn geen familie, maar zo voelt het wel”, zegt Yvonne.

Marianne is vrijwilliger bij het rouwcafé op de begraafplaats, en leerde daar Yvonne kennen die daar te gast kwam.

Vriendschap

“Ik kom voor Jolin, onze dochter”, vertelt Yvonne. Marianne vertelt dat ze voor hun zoon Kevin naar de begraafplaats komt. “We komen hier soms samen, soms individueel, en begroeten altijd onze kinderen.”

De vriendinnen vinden elkaar in eerste instantie in de manier waarop ze hun kinderen hebben verloren. In de eerst fase van hun vriendschap voeren ze daar veel gesprekken over. Tegenwoordig is er in hun vriendschap meer ruimte voor ‘toekomstrouw’ – van dat wat niet gaat komen. “Het is heel waardevol om daar met elkaar over te kunnen praten. We mogen het daar zo vaak over hebben als we willen, het is nooit te veel.”

Kei van een gozer

Yvonne, Marianne en Arjan wandelen eerst naar het graf van Kevin. Zijn naam staat niet op een platte grafsteen, maar op een grote kei. “Hij was een kei van een gozer, en daarom hebben we hem een kei gegeven.” Kevin is 24 jaar als hij overlijdt. “Het was al een man toen hij wegging, en wie zou hij nu zijn? Dat blijft een vraag.”

Andere vragen die bij Marianne opkomen zijn: waar zou Kevin gelukkig geworden zijn? Zou hij zijn weg hebben gevonden? “Kevin was zoekende. Hij was heel sociaal, ondernemend en verbindend. Maar hij was nog een beetje aan het zoeken welke kant hij op zou gaan.”

Bali

Om richting in zijn leven te vinden, besluit Kevin naar Bali te gaan. “Na drie-en-een-halve maand kreeg hij een ongeluk. Terwijl Kevin op de scooter zit, wordt hij door een automobilist aangereden.” Hij raakt in coma. De familie vliegt naar Kevin toe, en zit nog een week naast Kevins bed, tot hij daar overlijdt. “We zijn er blij om dat we hem nog warm hebben mogen voelen.”

Ondanks het enorme verlies en de heftige pijn die dat teweeggebracht heeft, lukt het Marianne om door te gaan. “Het feit dat Marianne door kon gaan, gaf mij hoop”, vertelt Yvonne. “Ik zag bij Marianne kracht; veerkracht. En heel veel liefde.”

Extra uniek

Een stukje verderop stoppen ze met z’n drieën bij het graf van Jolin. Yvonne: “Jolin is zeventien geworden. Hoe ze was? Jolin was extra uniek. Ze wilde anders zijn. Ze ging linksaf als de rest rechtsaf ging.” Ze was creatief en ondernemend, en kon niet wachten om de wereld in te gaan.

"Na haar eindexamen zou Jolin daarom een jaar lang op reis gaan naar China, het land waaruit ze geadopteerd is." Maar dan breekt corona uit, en kunnen haar plannen niet doorgaan. Ze besluit een ander plan uit te voeren: naar Parijs. “Daar heeft ze een paar weken van het leven mogen genieten. Ze heeft gestudeerd en gefeest, en is daar ook ziek geworden.”

Te laat

Vanuit Parijs laat Jolin aan haar ouders weten dat ze zich niet fit voelt. Ze heeft pijn aan haar schouder, en heeft koorts. De dokter vertelt haar dat ze een fikse griep te pakken heeft. “Een paar dagen later liet ze me weten dat het beter ging. Maar toen ik haar een dag later aan de telefoon sprak, dacht ik: dit is helemaal niet okay.”

Jolin komt bijna niet uit haar woorden, en heeft de kracht niet om een flesje open te draaien. Onder protest van Jolin, besluiten Yvonne en haar man dat een van hen naar haar toegaat in Parijs. “We hebben de auto ingepakt, een bedje achterin gemaakt en mijn man is naar haar toegereden. Maar hij kwam te laat.”

Kracht om door te gaan

Als Joost aankomt, is Jolin al overleden. “Dat gevoel van: we waren er niet, daar heb ik nog steeds last van.” Ondanks de pijn en het verdriet, ervaart Yvonne dat haar dochter haar kracht heeft gegeven. Kracht om door te gaan, en het leven te leiden waar haar dochter zo naar uit had gekeken.

• Henny’s partner overlijdt onverwachts: ‘Ik slaakte een oerkreet toen ik het nieuws hoorde’

  Henny’s partner overlijdt onverwachts: ‘Ik slaakte een oerkreet toen ik het nieuws hoorde’

• Heidi’s moeder overlijdt onverwachts: ‘Als ik meer had geweten over mijn moeders jeugd, had ik haar beter begrepen toen ze er nog was’

  Heidi’s moeder overlijdt onverwachts: ‘Als ik meer had geweten over mijn moeders jeugd, had ik haar beter begrepen toen ze er nog was’