Henny’s partner overlijdt onverwachts: ‘Ik slaakte een oerkreet toen ik het nieuws hoorde’

vandaag · 05:57

Update: vandaag · 05:57

In de discotheek waar Henny en Arry elkaar voor het eerst ontmoetten, gaat het jaren later vreselijk mis. “De grond zakte onder mijn voeten weg. Het voelde alsof er iets uit mijn lichaam werd gerukt.”

“Toen mijn relatie eindigde, nam ik me voor om goed van mijn vrije, single leven in Amsterdam te gaan genieten,” vertelt Henny. “Maar toen ik een paar maanden later in een discotheek oogcontact maakte met Arry, was het liefde op het eerste gezicht. We begonnen samen te dansen, en het was alsof ik voor het eerst voelde wat echte liefde was.”

Na die eerste dans in de discotheek, wisselen Henny en Arry nummers met elkaar uit. “Ik kon me niet voorstellen dat zo’n leuke, knappe jongen interesse in mij zou hebben. Hij was heel anders dan ik; had veel vrienden, was charismatisch, werd altijd overal voor uitgenodigd, was vrij en vrolijk. Wie Arry ontmoette, wilde bij hem horen. Terwijl ik verlegen ben en niet zo gemakkelijk vrienden maak.”

Na een periode van daten, besluit het stel elkaar vast te blijven houden en wordt het een relatie. “In het begin was ik bang om mezelf in de verliefdheid te verliezen, maar alles ging soepel. Na een jaar zijn we gaan samenwonen in Amsterdam en hebben we een reis naar Indonesië gemaakt om Arry’s familie op te zoeken. Zelf komt Arry ook uit Indonesië. Ondanks het feit dat het daar niet echt geaccepteerd is om homoseksueel te zijn, accepteerde zijn familie ons.”

Uit de kast

Henny is acht jaar oud als hij weet dat hij op jongens valt, maar komt pas op zijn 21ste uit de kast als hij een relatie krijgt. “Ook al accepteerden mijn ouders het, toch wilde ik geen homo zijn. Ik wilde niet afwijken van de norm. Het maakte me vroeger eenzamer, al heb ik om mijn geaardheid nooit problemen gehad en ben ik er nooit mee gepest. Maar je blijft je hele leven uit de kast komen; bij iedere nieuwe werksituatie of nieuwe ontmoetingen.”

'Je blijft je hele leven uit de kast komen'

Aan mensen vertellen dat Arry zijn vriend is, maakt Henny daarentegen vooral trots. “Onze karakters – Arry graag op de voorgrond en ik graag op de achtergrond – vulden elkaar goed aan. Mensen om ons heen zeiden ook tegen ons dat ze ons goed bij elkaar vonden passen. Doordat ik ben opgegroeid in een gezin met veel ruzie en geldzorgen, heb ik altijd last gehad van sombere, depressieve gedachtes. Arry hielp me om blij te zijn, en dat bleef hij jarenlang doen.”

Feestelijk het nieuwe jaar in

Omdat Arry tijdens de jaarwisseling naar 2013 moet werken, gaat hij het weekend erna naar de discotheek om alsnog feestelijk het nieuwe jaar in te luiden, terwijl Henny aan het werk is. Maar als Arry nog maar net binnen is, gaat het mis. “Arry kreeg een hartstilstand. Omstanders hebben hem geprobeerd te reanimeren, en belden de ambulance. Toen ik gebeld werd, was hij al naar het ziekenhuis gebracht.”

Henny gaat met een taxi naar het ziekenhuis. “Ik dacht dat de situatie niet zo ernstig was, en dacht dat Arry misschien te veel gedronken had, of gevallen was. Ik dacht dat het wel goed zou komen. Maar een kwartier nadat ik bij Arry in het ziekenhuis was aangekomen, vertelde de arts dat hij was overleden.”

Oerkreet

Henny is even stil. “De vrienden die er ook waren, zeiden dat ik een oerkreet slaakte op het moment dat de arts die woorden uitsprak. De grond zakte onder mijn voeten weg. Het voelde alsof er iets uit mijn lichaam werd gerukt. Op de plek waar Arry en ik elkaar ontmoet hebben, is hij ook overleden. Eén van de mooiste mensen op aarde is weggenomen.”

Het plotselinge overlijden van Arry raakt Henny diep. Samen met een vriend stort hij zich op de uitvaart. Hij besluit dat Arry bij zijn familie in Indonesië begraven moet worden. “Ook in Nederland is een afscheidsmoment geweest. Er kwamen meer dan 200 mensen, wat veelzeggend is voor Arry, die nog maar twintig jaar in Nederland was.”

Islamitische begrafenis

In Indonesië wordt Arry volgens de islamitische voorschriften begraven. Zijn ooms wassen zijn lichaam, en Arry’s broers graven het graf. “Het was een goed afscheid, maar heftig. Toen ik weer terug was in Nederland, kwamen mijn depressieve klachten terug. Mijn wereld was voor mijn gevoel van honderd naar nul gegaan. Ik voelde me boos dat dit mij was overkomen. Mijn leven had geen zin en geen waarde meer.”

'Mijn wereld was van honderd naar nul gegaan'

Corona

Het leidt ertoe dat Henny zichzelf verwaarloost en in 2014 op straat terechtkomt. Hij kan tijdelijk bij familie, en later bij een vriend terecht, en belandt daarna bij wooninstelling Emmaus. Het wonen en werken daar, brengt Henny rust. In 2018 krijgt hij vanuit de GGZ een woning toegewezen waar hij zelfstandig kan wonen.

“Ondanks die nieuwe plek en de behandelingen die ik had gevolgd, had ik het leven opgegeven. Ik besloot een euthanasie-traject te starten, maar stopte daarmee toen corona kwam. Voor de eerste keer sinds het overlijden van Arry, voelde ik me in mijn eenzaamheid verbonden met andere mensen. Niet alleen mijn wereld stond stil, maar die van anderen ook.”

Boos maar dankbaar

Henny’s psycholoog moedigt hem deze periode aan om stappen te zetten. “Dat voelde goed. Ik begon aan een opleiding sociaal werk en werkte daarnaast in de speciale jeugdzorg, waarin ik als ervaringsdeskundige kon helpen. Ik werkte vanuit mijn hart en dat deed me goed.”

De eerste jaren na het overlijden van Arry, kan Henny niets zien of horen dat hem aan Arry doet denken. “Het heeft lang geduurd voor ik zonder emotie over hem kon praten. Geleidelijk aan is mijn boze houding over zijn korte leven overgegaan in een houding van dankbaarheid dat deze man van mij was. Als mensen nu tegen mij zeggen: zoek een leuke vent, dan zeg ik: nee, ik heb de beste al gehad.”

'Als mensen zeggen: zoek een leuke vent, zeg ik: nee, ik heb de beste al gehad'

Voor altijd dichtbij

Op Arry’s verjaardag, plaatst Henny een foto van hem op Facebook. “Ik mis het leven met Arry, zijn onbevangenheid en de grapjes. Hij kon ook vreselijk om mij lachen. Een keer reed ik onaangekondigd vijf of zes rondjes om een rotonde. Arry heeft toen letterlijk in zijn broek geplast van het lachen.” Henny haalt diep adem. “Soms steek ik ook een kaarsje voor hem aan, en soms praat ik nog tegen hem. Hij zit nog steeds in mijn hart.”