Blog Monique | ‘Geen kind zou dit hoeven doen, met de as van zijn vader op reis’
30 mei 2024 · 00:44
Update: 30 mei 2024 · 00:44
Monique en de kinderen gaan op reis. Terug naar Italië, waar haar man Richard zo graag kwam, om zijn as uit te strooien. “Het voelt alsof we hem naar zijn laatste thuis brengen. De plek waar hij het gelukkigst was.”
Een paar weken geleden vertrokken we naar Italië. In de rugzak van Storm zit de reisurn met de as van Richard. Zijn oudste zoon, ik voel me trots en tegelijkertijd ontroert het me. Storm voelt zich zichtbaar verantwoordelijk. En toch… Geen kind zou dit hoeven doen.
Herkenning
Eenmaal in Italië herkent Storm veel van onze vroegere vakanties. Het strand, de ijssalon. Allemaal mooie herinneringen komen bij hem terug. Bij mij ook, al raakt het ook aan onze laatste reis daar, toen Richard zo ziek was.
'Hij had precies aangewezen waar hij uitgestrooid wilde worden'
Hij had toen precies aangewezen waar hij graag uitgestrooid wilde worden in zee. En dat is wat we dit keer, tien jaar later, gaan doen.
Papa
Voor Matteo is deze reis anders. Geen ballast van de laatste keer dat we daar waren, tien jaar eerder. Al heeft hij destijds, in mijn buik, vast mijn spanning gevoeld. Matteo kijkt nu gewoon uit naar de vliegreis en het zwemmen in de zee. Dat dat nog koud kan zijn, maakt hem niet uit.
De hele reis spreekt Matteo over papa. En dat terwijl hij hiervoor zijn vader altijd ‘Richard’ noemde. Ik vermoed dat de verdeling van de as, een paar weken eerder, ervoor gezorgd heeft dat het minder abstract voor hem is. Een belangrijke ontwikkeling voor hem, die hem hopelijk ook iets dichter bij zijn papa brengt.
Samen spelen
Dominic herkent de plek in Italië niet meer. Ze was nog erg jong toen ze er voor de laatste keer was, pas vijf jaar oud. Zonder dat ze het doorheeft, speelt ze precies zoals toen en heeft ze grote lol met Matteo.
'Het is fijn om er opnieuw te zijn. Samen'
Storm laat hem op de rotsen lopen, zoals zijn vader dat vroeger bij hem deed. En samen spelen ze in de zee tot hun lippen bijna blauw worden. Het is fijn om er opnieuw te zijn. Samen.
Zoals vroeger
Op zaterdag staat er weinig wind en we besluiten dat dit het moment is om de as uit te strooien. De zon breekt door en de warmte is goed voelbaar, al is het pas april. En ondanks dat Richard gewoon bij ons thuis hoort, voelt het ook alsof we hem naar zijn laatste thuis brengen. De plek waar hij het gelukkigst was.
Op het terras proosten we op Richard en de kinderen spelen.
Precies zoals vroeger.
Meest gelezen
- Nadja’s man werd vermoord: Op de straatstenen liggen de geboortekaartjes die hij wilde posten
Nadja’s man werd vermoord: Op de straatstenen liggen de geboortekaartjes die hij wilde posten
- Anne verloor haar vader - en maakte een kunstwerk dat je niet meer loslaat
‘Je zit klem. Voor en achter je alleen chaos. Zo voelt verlies’
Anne verloor haar vader - en maakte een kunstwerk dat je niet meer loslaat
- Marians dochter Sandra werd vermoord: ‘Mij krijgt hij niet ook nog klein’
Femicide
Marians dochter Sandra werd vermoord: ‘Mij krijgt hij niet ook nog klein’
Lees ook
- Marieke: ‘Hij duwde mijn hand weg, hij moest alleen heengaan’
Marieke verloor haar vader, uitzending zondag 10 augustus
Marieke: ‘Hij duwde mijn hand weg, hij moest alleen heengaan’
- Nadja’s man werd vermoord: Op de straatstenen liggen de geboortekaartjes die hij wilde posten
Nadja’s man werd vermoord: Op de straatstenen liggen de geboortekaartjes die hij wilde posten
- Rouwen met AI: tóch nog dat gemiste gesprek met je overleden oma voeren
Helpt 'grief tech' in het rouwproces, of ontken je daarmee de de dood?
Rouwen met AI: tóch nog dat gemiste gesprek met je overleden oma voeren
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.