Vernoemen als eerbetoon aan een overleden dierbare: ‘Ik wil dat haar naam weer genoemd wordt’

De traditie van kinderen vernoemen naar een overleden dierbare, bestaat al millennia lang, en wordt ook in de ‘Ik mis je’-community veel gedaan. Dit zijn enkele bijzondere verhalen achter vernoemingen.

‘Hij kijkt vanaf boven naar haar en geniet van haar’

“Ons dochtertje, Jill Joann, heeft de naam van mijn vader in haar tweede naam. Zij is op 1 maart 2025 geboren en mijn vader Johan is op 22 september 2020 overleden”, vertelt Paula. “Toen hadden we al een zoon van zeven en een dochter van vier. De zwangerschap van de derde was een verrassing. Mijn man zei direct toen we erachter kwamen dat we in verwachting waren: ‘We gaan wat doen met de naam van je vader’. Want hij is de enige grootouder die onze kleine niet meemaakt."

"Het geeft me een verdrietig gevoel dat mijn vader mijn dochter niet meer heeft meegemaakt. Want ik weet zeker dat hij het geweldig had gevonden om nog een keer opa te geworden. Hij zou net zo dol zijn geweest op haar als op haar broer en zus."

"Van zijn oudste twee kleinkinderen heeft mijn vader onwijs genoten. En zij waren ook echt stapel op hun opa. We hebben veel foto’s en filmpjes waar hij op staat en die zullen we Jill Joan ook zeker laten zien. En zij zal ook opgroeien met Opa Dag op 4 juni. Op mijn vaders verjaardag houden we namelijk nog altijd een dag ter ere van hem; dan doen we wat leuks met de familie, dan gaan we bijvoorbeeld midgetgolfen."

"Wat ik het allerliefste aan mijn dochter over haar opa wil vertellen is dat het een super lieve opa was. En dat hij vanaf boven naar haar kijkt en van haar geniet – zoals mijn moeder dat hier doet.”

‘Ik wil haar laten voortleven zodat ze nooit vergeten zal worden'

“Ik hoop nog een keer zwanger te raken van een meisje en haar te vernoemen naar mijn moeder”, vertelt Melissa. “Mijn moeder, Christine, was mijn beste vriendin met wie ik alles kon delen. Helaas kreeg zij in juli 2020 te horen dat ze uitgezaaide longkanker had."

"Ze heeft een lang ziekbed gehad, met veel lijden. Ik wil haar door een vernoeming zo graag voort laten leven - zodat ze nooit vergeten zal worden. Ze was zo’n sterke vrouw met enorm veel doorzettingsvermogen en liefde voor mij en mijn broer – onvoorwaardelijk."

"Een stuk van mijn hart is met haar meegegaan en ze wordt nog elke dag gemist. Ook omdat de familie weinig over haar praat, hoop ik dat ik zwanger mag worden van een dochter zodat haar naam weer genoemd zal worden.”

‘Ik ben er trots op hun namen te dragen’

Els is vernoemd naar haar twee oma’s. “Als je kind bent, sta je er niet zo bij stil. Het zijn ook best ouderwetse namen – Elizabeth Adriana – en ik heb beide oma’s ook nooit ontmoet helaas. Maar nu ik ouder ben geworden, voelt het mooi en goed. Ik ben er trots op hun namen te dragen."

"Toen ik een jaar of twee was, zijn beide oma’s overleden, dus ik heb geen enkele bewuste herinnering aan hen. Wel hebben mijn moeder en ik heel vaak oude foto’s bekeken en dan vertelde zij grappige dingen over haar eigen jeugd. Die foto’s heb ik gelukkig allemaal nog – want inmiddels ben ik ook mijn beide ouders verloren."

"Of ik te horen kreeg of ik op mijn oma's lijk? Van mijn moeders kant van de familie heb ik mijn ogen en haar, terwijl ik mijn humor en gekkigheid van mijn vaders kant heb doorgekregen. Als ik aan mijn moeder vroeg of ik op mijn oma’s leek, zei ze altijd: ‘Nee, want jij bent jij en niemand anders.’”

‘Ik krijg vaak te horen dat ik op haar lijk’

Margriet heeft haar oma nooit gekend, maar krijgt wel vaak te horen dat ze op haar lijkt. “Ik vind het een eer om vernoemd te zijn, en vind het jammer dat ik haar nooit heb gekend. Mijn oma is op 45-jarige leeftijd overleden aan kanker – mijn vader was toen dertien."

"Op Urk, waar ik vandaan kom, was vernoemen heel normaal. Mijn zoon heb ik vernoemd naar mijn vader en broertje, Klaas-Willem, omdat ik een goede band met hen heb. Vier jaar na het overlijden van mijn man heeft mijn schoonzus haar zoon – mijn neefje – vernoemd naar mijn man: Teun. Dat was voor ons allebei emotioneel. Ik vind die vernoemingen geweldig en eervol.”

‘Elke keer als iemand naar mijn naam vraagt, voel ik trots’

Pelpina Trip is ook vernoemd, en maakte er een LinkedIn-post over.

Vernoemen versterkt een gevoel van verbinding. Het is een herinnering dat, hoewel onze geliefden fysiek misschien niet meer bij ons zijn, hun nalatenschap voortleeft in de verhalen die we vertellen en de namen die we koesteren. Zo blijft iedere vernoeming een krachtig symbool van liefde, verlies en het doorgeven van betekenisvolle erfenissen aan de volgende generaties.

• Job Cohen verliest zijn vrouw Lidie: ‘Er was ook rouw toen ze er nog was’

  Job Cohen verliest zijn vrouw Lidie: ‘Er was ook rouw toen ze er nog was’

• Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’

  Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’