Na zijn overlijden ontdekt Debby haar man's enorme gokschulden

5 januari 2023 · Leestijd 7 min

· · ·

Debby voelt al jaren dat er ‘iets' niet klopt. Haar man verandert van een sociale, blije vader in een gesloten en geïrriteerd persoon. Hij ontkent dat er iets mis is. Als Debby’s man plotseling overlijdt ontdekt ze wat hem al jarenlang in zijn greep hield.

Aan de muur hangen foto’s van Debby’s man met zijn gezin. Hij grijnst uitgelaten, heeft een gezonde blos op zijn wangen en een uitnodigende blik. “Ik ben al zo vaak teruggegaan in mijn hoofd,” vertelt Debby. “Waar is het misgegaan? Maar ik kan me niet herinneren wanneer hij precies veranderde. Het ging geleidelijk.”

Goedzak

Debby ontmoet haar man bijna 23 jaar geleden tijdens oud en nieuw. Ze is meteen verkocht: “Hij voelde direct vertrouwd. Enthousiast, behulpzaam, echt een goedzak. Ik was eerder wat naïef in mijn keuzes in mannen, maar hij was een stabiel persoon, ik kende zijn familie. Het zat gewoon goed.”

'We dansten soms samen door het huis'

Al snel wonen ze samen, waarom wachten als het goed voelt? Ze trouwen en krijgen twee kinderen. Ze hebben het goed, snappen elkaar zonder een woord te wisselen. “We hadden de grootste lol, dansten soms samen door het huis.” Debby’s stem breekt en de tranen lopen over haar wangen. “Sorry, hoor,” snikt ze. "Ik ben zo bezig geweest met alles praktisch regelen de afgelopen maanden, dat ik nog geen seconde heb gedacht aan de tijd dat we het leuk hadden samen.”

Klopt niet

Debby’s man werkt als accountant. Handig als hij is met cijfers, staat hij voor iedereen klaar om te helpen. Maar ineens verandert zijn gedrag. “Hij reageerde geïrriteerd op alles, had steeds minder tijd voor mij of de kinderen. En hij sliep op rare momenten, soms tot vijf uur ‘s middags. Ik snapte er niks van.”

Hier klopt iets niet, voelt Debby aan alle kanten. Maar ze kan haar vinger er niet op leggen en haar man ontkent dat er iets mis is. Ja, er is veel gedoe met zijn werkgever, zegt hij. En hij heeft last van long covid.

“Ik was mijn maatje kwijt,” gaat ze verder. “Hij was zo gesloten. Zelf kreeg ik ook zowat niks meer uit mijn handen. Zo vaak vroeg ik hem: Wat is er toch aan de hand? Waarom kunnen we niet meer normaal praten? Ik begreep er niks van.”

Maat vol

Fysiek gaat het ook steeds slechter met haar man; hij is een schim van zichzelf. “Hij leefde zo ongezond. Veel roken, liters cola, hij maakte zichzelf kapot. ‘Je graaft je eigen graf,’ zei ik hem.” Uiteindelijk is de maat voor Debby vol. “Ik zei: Ik trek het niet meer. Er moet nu wat gebeuren, anders ben ik weg.”

Haar man gaat overstag en samen bezoeken ze een relatietherapeut. “Die dacht dat hij misschien overspannen was. Het was fijn dat er iemand anders was die ook zag hoe slecht het met hem ging.”

'Ik dacht echt dat het nu goed zou komen'

Daarbovenop besluit Debby’s man dat hij zijn baan opzegt, voor deels voor zichzelf wil werken en daarnaast een ander beroep; leraar economie bijvoorbeeld, of busschauffeur. Een verademing voor Debby. “Ik vond het zo dapper dat hij het durfde. Zijn werk maakte hem kapot.” Debby schudt zachtjes haar hoofd. “Ik dacht écht dat het nu goed zou komen.”

Vakantie

Enkele weken later maakt Debby zich klaar om te gaan slapen. Ze hebben vandaag hun spullen gepakt, want morgen gaat het gezin op vakantie. “Mijn man bleef nog even beneden de Tour de France kijken. Hij gaf me een kus en zei: ‘Dat hebben we goed gedaan vandaag.”’

Na een tijdje gaat Debby naar beneden om te kijken waar haar man blijft. Daar treft ze hem heel onrustig, slapend op de bank. Hij maakt vreemde geluiden. Paniekerig probeert ze hem wakker te schudden, maar niks helpt.

Dikke zoen

In de ambulance voelt Debby aan alles: dit is niet goed. In het ziekenhuis wordt haar voorgevoel bevestigd: Debby’s man heeft een hersenbloeding gehad. Hij blijft buiten bewustzijn. “Ik heb zo gehuild. De eerste paar uur zei ik tegen hem: ‘Ik kan het niet! Ik kan niet alleen voor de kinderen zorgen, dit doe je me niet aan!”

Maar uren later, als duidelijk wordt dat haar man gaat overlijden, verandert Debby’s toon. “Toen zei ik: Oké, ik doe het, ik ga voor onze kinderen zorgen,” zegt Debby zachtjes. “Ik gaf hem een dikke zoen en dacht: Ik hield van je, joh, sukkel. Maar hij was al zo lang niet zichzelf meer,” legt ze uit. Er klopte gewoon iets niet. Ik miste al heel lang de man met wie ik was getrouwd.”

Helemaal mis

Dat ‘iets’ wat niet klopt, ontdekt Debby in de dagen na zijn overlijden. “Mijn zus belde en zei: Deb, zeg de catering van de uitvaart maar af, want er is iets helemaal mis.” Debby’s zus vertelt dat ze gebeld worden door mensen die Debby’s man flinke bedragen geld hebben geleend.

Na wat uitzoekwerk ontdekt Debby iets schokkends: haar man blijkt al jarenlang gokverslaafd. Als Debby er niet was en in de nacht speelde hij en na jaren bijna dagelijks inzetten had hij een enorme schuld opgebouwd.

'Ik dacht, ik ga van m'n stokkie'

“Dit kan niet waar zijn, dacht ik, ik ga van mijn stokkie. Ik heb me nog nooit zo gevoeld,” zegt Debby met gebroken stem. “Hij had juist alle financiën altijd goed geregeld. Alles was altijd dik verzekerd!” Ze pauzeert en gaat zachtjes verder: “Maar dat was niet meer zo. Elke verzekering was opgezegd, uit laten keren of opgegokt. Hij leende geld van de één om de ander terug te betalen. Zo verborg hij het. Ik heb het niet gezien, hij heeft het heel tactisch aangepakt. Hij was ook gewoon goed met cijfers.”

Niet proosten

Terwijl haar man’s uitvaart nog niet eens is geweest, klopt de ene na de andere schuldeiser aan. Elke dag is het afwachten: komt er weer een rekening? Hoeveel is het? “Ik was zó boos. Hoe kon hij me dit aandoen? We konden niet eens proosten op zijn leven tijdens zijn uitvaart.”

Wat een periode van rouw om haar man moet zijn, is een tijd inventariseren hoe groot de schade is. “Ik had geen idee wat ik moest doen. Ineens had ik een heleboel schulden. Ik zocht naar hoe ik hiermee om moest gaan, maar kon het nergens vinden.”

Dubbeltje omdraaien

Debby’s zus en zwager bellen urenlang om de juiste hulp te vinden. Uiteindelijk krijgt ze die hulp vanuit de gemeente en een advocaat. Omdat het maar de vraag is of Debby en haar kinderen in hun huis kunnen blijven, starten vrienden een crowdfunding.

Zo gaat ze de eerste maanden na de dood van haar man door. Elk dubbeltje draait ze om. Veel vrienden en bekenden brengen gelukkig maaltijden en boodschappen bij hen langs. “En af en toe nam mijn zoon een brood mee voor ons, van zijn eigen geld.”

Grote klapper

Dat Debby naar eigen zeggen ‘nog functioneert’, komt vooral omdat het om haar heen regent aan lieve vrienden, berichten en hulp. “

'Die grote klapper is nooit gekomen'

Inmiddels is Debby een aantal maanden verder en heeft ze zicht op de hoeveelheid schuld. De boosheid naar haar man gezakt. “Ik zie hoe het zo ver kon gaan bij hem,” zegt ze. “Op een gegeven moment zat hij er zo diep in, het kwaad was geschied. En hij dacht vast: dit moet ik zelf opruimen. Hij hoefde maar één keer die grote klapper te winnen, en dan kon hij het oplossen. Maar die klapper is nooit gekomen.”

Soort van gelukkig

Van heinde en verre wordt met Debby meegeleefd en geld gestort op haar crowdfundingpagina. Als Debby weet dat zij en de kinderen niet op straat komen te staan, is er eindelijk tijd om te rouwen. “Maar er is vanaf het begin wel een soort rust over me heen gekomen. Omdat ik eindelijk weet wat er met hem was. En ik krijg zo ontzettend veel hulp uit de meest bijzondere hoeken, ik voel ik me eigenlijk een soort van gelukkig. Dat is natuurlijk heel gek, maar ook wel mooi.” Debby glimlacht terwijl haar ogen tranen. “Ik ben de dankbaarste mens op aarde.”

Tara (21) verongelukte op Bonaire: ‘We zaten aan het kerstdiner toen de telefoon ging’