Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Marjolein begraaft haar man op de laatste dag van haar zwangerschapsverlof

8 augustus 2022 · Leestijd 5 min

Jarenlang zijn Marjolein en de Ghanese Elijah duizenden kilometers van elkaar verwijderd. Veel geduld en papierwerk later, bouwt het verliefde stel eindelijk aan hun toekomst in Nederland. “Alleen konden we daar niet lang van genieten.” Maar gelukkig is er hoop.

“Het was er ineens, de vonk,” herinnert Marjolein zich. “Ik wist nog niks van hem, maar het was liefde op het eerste gezicht.”

Als Elijah Marjolein ziet, voelt hij meteen hetzelfde. Ze valt ook nogal op, deze blonde, witte vrouw, wandelend door een Ghanees plattelandsdorp. Het is de twee snel duidelijk: deze liefde is echt en blijvend.

Ghana 2009
Elijah en Marjolein in Ghana (2009).

Marjolein: “Na jaren vol geduld, papierwerk en procedures kreeg hij eindelijk een verblijfsvergunning in Nederland.” Hun leven samen kan beginnen.

‘Een afspraak’

Nederland is nogal een cultuurshock voor Elijah, die nog nooit buiten zijn eigen land is geweest. “Daar konden we goed over praten. Want echt alles is hier anders. Hij kwam in de winter en had nog nooit sneeuw of ijs gezien. Als hij iemand wilde ontmoeten, moest hij ineens een afspraak maken. En kon je hier echt alles wat je nodig had in één winkel kopen?”

Marjolein werkt vijf dagen per week. Dat Elijah daarnaast de taal nog niet goed spreekt, maakt het soms best eenzaam. “Gelukkig vingen mijn familie, vrienden en dorpsgenoten hem op en sloten ze hem meteen in hun hart.”

Investeren

Hun eerste jaren samen staan in het teken van investeren. In elkaar. Een basis leggen voor de toekomst. “Dat is gelukt. We trouwden en ik liet hem zo veel mogelijk van Nederland zien. Elijah vond een leuke baan en sprak steeds beter Nederlands. Eindelijk waren we echt samen.”

Bruiloft 2015
De bruiloft (2015).

Echte Afrikaan

Als kroon op hun samenzijn, wordt Marjolein zwanger. “Superblij waren we daarmee! Alleen konden we daar niet lang van genieten. Halverwege mijn zwangerschap kreeg Elijah vage gezondheidsklachten.” Marjolein omschrijft Elijah als een echte Afrikaan. “Niet groot, maar mentaal en fysiek onwijs sterk. Dus als hij ergens last van had, dan was er iets aan de hand.”

Vier maanden aan onderzoeken later. Elijah en Marjolein, met haar 38-weken zwangere buik, zitten bij een specialist in het ziekenhuis. “We praatten over koetjes en kalfjes, over hoe trots ik was op mijn buik.” Dan wordt de arts serieus en slaat de sfeer om. Want Elijah is ziek. Doodziek. Hij heeft kanker. “We kunnen niks meer voor hem doen,” voegt de arts toe.

Missie

“De grond viel onder mijn voeten weg. En tegelijkertijd dacht ik: er zit een kindje in mijn buik en daar gaat het goed mee. Dit werd mijn missie: dit kindje gezond ter wereld brengen. En daarna zien we verder.”

Hope wordt kerngezond geboren. “Zij was onze hoop. Haar naam hadden we al halverwege mijn zwangerschap bedacht, maar was nu passender dan ooit.” Twee uitersten komen samen, want met de geboorte van Hope, hoort Elijah dat hij gemiddeld nog twee jaar te leven heeft.

Februari 2017 (2)
De kersverse ouders met hun dochter Hope (2017).

De eerste weken van Hope’s leven, voelt haar vader zich heel goed, zelfs fit. “Maar ineens ging hij gigantisch bergafwaarts. Twee jaar zijn twee maanden geworden. Hij was op.” Op de laatste dag van Marjoleins zwangerschapsverlof moet Marjolein haar man en Hope’s vader begraven. 

Stralend lichtje

Er volgt een gitzwart jaar voor Marjolein. “Maar tegelijkertijd had ik een stralend lichtje in mijn leven: Hope. De meest simpele dingen kon ik niet: boodschappen doen, koken, de was. Maar ik kon wel voor Hope zorgen. Het was een oerdrang, een overlevings-iets.”

Gelukkig is Marjolein omringd door haar familie en vrienden. “Buurvrouwen maakten een schema om voor me te koken, elke dag bracht iemand eten. Mijn moeder deed de was. Dan kon ik huilen en boos zijn.”

Waarom is papa dood?

Marjolein wacht tot Hope zelf een keer over haar vader begint. Dat gebeurt als ze drie jaar is. “Ik bracht haar naar bed en ineens zei ze: ‘Toen ik nog een baby was, was papa nog niet dood. Nu is papa wel dood. Waarom is papa dood?”  

 “Ik geef altijd eerlijk antwoord. Maar haar volgende vraag is dan: ‘Wat gaan we vanavond eten?’ Zo gaat dat bij kinderen,” lacht Marjolein.

Hope 3 jaar (3)
Marjolein en de 3-jarige Hope.

Hoe ouder Hope wordt, hoe meer ze vraagt naar haar vader. “We zijn hier samen in gegroeid. Over Elijah praten houdt hem erbij. Want we weten niet beter dan dat we met z’n tweeën zijn. Dat maakt ons wel enorm hecht.”

Ritueeltjes

Ze hebben zo hun eigen ritueeltjes om stil te staan bij Elijah. “Van onze trouwdag en zijn verjaardag maken we een feestje. Hope en ik gaan naar zijn favoriete restaurant. Elijah hield van vlees en Hope is ook een echte carnivoor.”

Geboortedag Elijah 2022
Uit eten tijdens Elijah's geboortedag.

Inmiddels is Hope vijf jaar, en het is tijd voor een potentieel nieuw ritueel. “We gaan voor het eerst met z’n tweeën kamperen.” Een eenoudervakantie, op een gewone camping met een laantje speciaal voor de ouder die alleen met kinderen is. “Ik werd verdrietig bij het idee dat ik tussen allemaal gelukkige, complete gezinnen zou zitten. Hier vind je makkelijker aansluiting, want je loopt allemaal tegen dezelfde praktische dingen aan.”

Fuck it

Een week samen weg: Marjolein vindt het best spannend. “Maar ik dacht: fuck it, we doen het gewoon! Het voelt stoer dat we dit aangaan. Ik weet zeker dat Elijah trots is op zijn meiden.”

Camping 2022
Hope (5) en Marjolein tijdens hun eerste vakantie samen (2022): "Het was geweldig! Vanaf het eerste moment was de sfeer goed. Er werd voor Hope gezorgd en voor mij. We deden van alles samen met andere ouders en kinderen. Het weer was fantastisch. Kortom: een heerlijke week!".
Hoogzwangere Linda (32) verliest haar man: ‘Ik ben dankbaar dat ik van hem nog een kind mag krijgen’

Lees ook over:

Hoogzwangere Linda (32) verliest haar man: ‘Ik ben dankbaar dat ik van hem nog een kind mag krijgen’
Huisarts Jet verliest haar zoontje: ‘Ik dacht dat het mijn schuld was'

Lees ook over:

Huisarts Jet verliest haar zoontje: ‘Ik dacht dat het mijn schuld was'

Geschreven door

Tara

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--