Gedicht | Het grootste gemis zit in de kleine dingen

Elisjèva verliest haar moeder op haar achttiende, aan de gevolgen van borstkanker. “Ik was verdrietig en voelde me machteloos. Ik wist niet waar ik met mijn verdriet terecht kon. Het hielp me om over haar te schrijven en mijn angsten te benoemen. Mijn moeder vergeten was hier een van.” 

Deze angst beschrijft ze in het gedicht 'Vergeten herinneringen', dat ze twee jaar na het overlijden van haar moeder schrijft. “Ik wist ineens niet meer hoe haar stem klonk en hoe ze eruitzag voor ze ziek werd. Ik was bang dat ik haar op een dag helemaal niet meer voor me kon zien.” 

Door over haar te dichten, merkt Elisjèva dat de woorden haar moeder levend houden. “Misschien vergeet ik wel de manier waarop ze praatte, maar dat is niet erg. Als ik aan haar denk en mijn ogen dicht doe, zie ik haar direct.” 

Gedicht: Vergeten herinneringen

Ik ben bang je te vergeten
Herinneringen blijven hangen
maar ik zal nooit meer
een telefoontje van jou ontvangen
Jouw stem zal ik nooit meer horen
Ik zal je nooit meer zien en ruiken
Je zal nooit meer mijn schouders
als steun gebruiken
Ik ben bang je stem te vergeten
Nooit meer weten hoe je eruitzag na een warm bad
of hoe je ’s ochtends je brood met hagelslag at
Al deze kleine dingen ga ik vergeten
maar het maakt niet echt wat uit
Want wanneer ik mijn ogen sluit
zal ik je altijd zien

Over de auteur

Elisjèva Kool (23) schrijft gedichten sinds ze een klein meisje is. Het is haar manier om haar gevoelens te uiten. Door te schrijven, hoopt ze ook andere mensen te bemoedigen.

Disclaimer

Het gedicht is met toestemming van de auteur overgenomen. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de auteur.

Foto: Anthony Tran / Unsplash 

• Gedicht | ‘Want als je gaat’ viert het leven

  Gedicht | ‘Want als je gaat’ viert het leven