Gedicht Esther | Pasen

verwARMEN

Het voorjaar wordt weer wakker
met geurend gras en knoppen
die langzaamaan tot bloesem worden
als ze openknappen

De zonnestraal gloeit op m’n huid
het kwik lijkt op te lopen
en toch mis ik jouw armen
om stevig om me heen te knopen

Zoals die nieuwe blaadjes
gemaakt om de lente aan te kleden
met groen om de takken geweven
zo krijgt ook langzaamaan mijn leven
haar warmte teruggegeven

Rustig ga ik zitten
probeer een vest te haken
om het in de tussentijd
aangenaam te maken
maar merk dan hoe de draden
verward beginnen raken

Gedachten en gevoelens malen
alles op een grote hoop
tot een kluwen, in de knoop vanbinnen
zoek ik waar ik moet beginnen
om de steken te verbinden

Al zie ik het nog niet misschien
kan verdriet me nog verblinden
ik mag erop vertrouwen
geluk gaat me weer vinden

Disclaimer

Bovenstaand gedicht is met toestemming van Esther (@mesmewritingnl) overgenomen. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de schrijver.

• Gedicht Catharina | 'Zelfs in sterven zal nieuw leven zijn'

  Gedicht Catharina | 'Zelfs in sterven zal nieuw leven zijn'

• Anja: ‘Toen drong tot mij door dat ze echt stervende was’

  Anja: ‘Toen drong tot mij door dat ze echt stervende was’