Gedicht | ‘Ergens in mij woon je, spreek je, lach je, leef je'

4 augustus 2021 · 00:14

Update: 19 mei 2025 · 16:56

Als een dierbare wegvalt, ziet de wereld er ineens totaal anders uit. Alles wat gewoon leek, vanzelfsprekend, is dat niet meer. Wie ben jij zonder die ander, waar kan je iemand die is overleden ‘vinden’?

Na het overlijden van een geliefd iemand hoef je diegene niet los te laten. Je mag anders leren vasthouden. Wat dat voor jou inhoudt, kan best een zoektocht zijn.

Dat zoeken naar de verloren geliefde, komt terug in de woorden van Kris Gelaude. De Belgische auteur verloor ruim tien jaar geleden haar echtgenoot en schreef kort na zijn overlijden het gedicht ‘Ergens in mij’.

Ergens in mij

Het licht, jouw beeld,
de tijd,
alles verandert nu.
Ik kan je voetstap
niet meer horen
of iets nog van de warmte
in je kleren voelen.
En even weg zijn
om daarna weer
thuis te komen
zal je ook al
niet meer doen.
Daaraan zou ik
nu moeten wennen.
Maar wennen, vrees ik,
doet het nooit.

Misschien moet ik voortaan
met lege plekken leren leven.
Of zal ik in de kamers
van mijn ziel
de ramen openhouden.
En het licht steeds aan.
Want ergens in mij
woon je, spreek je,
lach je, zing je, wacht je.
Niets of niemand
die je daar ooit
weg zal kunnen halen.

Over de schrijver

Kris Gelaude is een Belgische poëtische auteur van spirituele teksten, columns en artikelen. Ze schrijft vanuit haar eigen ervaring over ziekte, lijden, afscheid en het leven met gemis. Dit gedicht komt uit haar bundel Zonder woorden kan je niet (Averbode/ Erasme, 2016).

Disclaimer
Het gedicht ‘Ergens in mij’ is met toestemming van de auteur overgenomen uit deze bundel. Kopieëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de de auteur.