Dagboek Catharina #32 | ‘Bezorg jij de jarige Kees weer een glimlach?’

September 2020 - Een email verschijnt in mijn inbox. ‘Bezorg jij de jarige Kees weer een glimlach?’ Ik schrik ervan. Het is een herinnering aan de kaart en chocola die ik vorig jaar op zijn verjaardag liet bezorgen. ‘Dit jaar maak je er toch weer een feestje van?’ sluit de mail af met een handige knop om weer een verrassing uit te zoeken.

Au! Hier was ik niet op voorbereid. Snel log ik in om zijn naam van de kalender te wissen. Maar ik voel tegelijk een afkeer; verzet. Ik wil niet weer zo’n mail krijgen, maar zijn naam uitwissen voelt ook heel verkeerd.

Het zien van zijn naam en glimlach in één zin ontsleutelen een enorm verlangen in mij. Ik zou niets liever willen dan hem weer te zien lachen. Kon ik nog maar een verassing voor hem uitzoeken! Was hij er nog maar… De datum van zijn verjaardag voelt nog steeds als zijn dag. Maar er is niets die dag, alleen een schrijnende leegte en een enorm gemis.

Lees onder de foto verder.

De jaren tellen niet meer door
Verjaardag - niet meer feest
En wie je bent dat is slechts nog
Wie je bent geweest

Ik zeg ik mis je, boos op woorden
Die niet zeggen hoe het is
Om zonder jou door te moeten
Met die leegte van ‘t gemis

De jaren tellen niet meer door
Verjaardag - niet meer feest
En wie ik ben dat is niet meer
Wie ik ben geweest

• Rouwvragen aan Manu Keirse | 'Hoe kan ik mijn rouw op een creatieve manier verwerken?'

  Rouwvragen aan Manu Keirse | 'Hoe kan ik mijn rouw op een creatieve manier verwerken?'

• Dagboek Catharina #31 | ‘Ik kijk naar mijn hond en voel me heel even gerustgesteld’

  Dagboek Catharina #31 | ‘Ik kijk naar mijn hond en voel me heel even gerustgesteld’