Dagboek Catharina #26 | ‘Juist op de plek van het ongeluk vakantie houden voelt goed’

Augustus 2020 - Zuid-Limburg was altijd de plek van rust, de plek van het genieten. Het was elke keer weer fijn daar aan te komen. Maar nu doet het ook pijn. Hier gebeurde het ongeluk. Hier stierf hij. Hier hebben we hem achter moeten laten, althans zo voelt het. Hier heeft hij het leven achtergelaten. En leven...dat is wat ik hier nu weer moet proberen te doen.

Natuurlijk hadden we een andere bestemming kunnen kiezen. Maar juist op deze plek weer op vakantie gaan, zoals we altijd deden, voelt goed. Zo dichtbij waar het allemaal gebeurde. Ik moet erheen omdat deze omgeving ruimte biedt voor emoties, en gevoelens ontlokt die gevoeld moeten worden, wonden onthuld die genezen moeten.

Hier lijkt de deur naar herinneringen; ze zijn ineens weer zo dichtbij. De heuvels zijn er nog, de bomen, de kloosters. Ik neem het waar en weet niet of het me verbaast of troost. Het is alsof er niets veranderd is. Alles is nog werkelijkheid hier. Het hele decor is er nog. Des te onwerkelijker is het dat hij er niet meer is.

Crucifixen

En dan hier vakantie houden, weer proberen te genieten van het leven. Het lijkt tegenstrijdig en soms voelt het ook zo. Maar hoe langer ik er ben, des te dichter komen de uitersten bij elkaar. De crucifixen op elke hoek van de straat, aan bomen in het bos of langs kleine landweggetjes, lijken te zeggen dat het lijden hier niet ontkend of weggeduwd hoeft te worden. Het mag er zijn.

De confrontatie ermee wordt niet ontweken. Je mag hier stilstaan en dralen bij een kruis dat je tegenkomt op je pad. Ze horen simpelweg bij het heuvellandschap en zelfs bij de schoonheid ervan. Meer dan ooit voelt dat als een evenwicht. Het lijden, het kruis, de dood, is verweven met het leven hier.

Is dat niet precies wat rouwverwerking inhoudt; het kruis dat je te dragen hebt op een of andere manier verweven met het leven?

• Rouwvragen aan Manu Keirse | 'Waarom komen zware emoties ineens terug na een gezond rouwproces?'

  Rouwvragen aan Manu Keirse | 'Waarom komen zware emoties ineens terug na een gezond rouwproces?'

• Dagboek Catharina #27 | ‘Het woord ‘STOP’ zal nu nog indringender zijn'

  Dagboek Catharina #27 | ‘Het woord ‘STOP’ zal nu nog indringender zijn'