Kasper, je bent nog altijd heel dichtbij

Nog ver voordat wij het doorhadden was je er al. Niemand kon je nog zien, maar je mama droeg je al weken overal mee naartoe. Je veranderde onze wereld op het moment dat we ontdekten dat je bestond. Een moment vol van spanning, ongeloof en ongekende vreugde. Al snel konden we je vrolijke gespartel horen als we ons oor te luisteren legden. En niet veel later, toen jij je uitstrekte en wij voorzichtig met onze handen je voetjes aanraakten, ontdekten we hoe sterk je was.

We sloten je in onze armen om je voor altijd los te laten

Ja, je leefde al met ons nog ver voordat we je konden zien, ruiken en knuffelen. Wachtend op het moment dat je geboren zou worden voelden wij diep van binnen je aanwezigheid elke dag groter en groter worden. Wachtend op het moment waarop we je niet alleen meer zouden kunnen horen en voelen, maar je ook zouden kunnen zien. Om je in onze armen te sluiten en je tegelijk voor altijd los te laten. Om de monsters onder je bed te verjagen. Om je met gekke dansjes te laten lachen. Om je beschermers te zijn als je zou vallen. Om een kus op een blauwe plek of schram te geven. Om je lief te hebben. Ja, om je voor altijd onvoorwaardelijk lief te hebben. 

Extra kinderstoeltje

We maakten wat extra ruimte voor jou in ons huis, leven en hart. We gingen vakantiedagen sparen en zetten aan ons voeteneind een wiegje zodat we dicht bij elkaar zouden blijven. Aan de keukentafel schoof je grote broer met al zijn kracht een extra kinderstoeltje naast zijn eigen stoel. En in zijn kamer zetten we samen voor jou zijn oude bedje weer in elkaar. We konden niet wachten. Samen met jou. Voor altijd.

Je zou de allerstoerste grote broer worden, dacht ik. Maar wat had ik het mis.

En toen keek ik in je ogen. Vanaf dat allereerste moment zag ik dat jij het allerliefste kleine broertje van de wereld was en later de allerstoerste grote broer zou worden. Maar wat had ik het mis. Want na een jaar en een paar maanden werd jouw toekomst duidelijk, je had kanker. Hierdoor werd je levensverwachting veel korter, maar elke dag veel grootser. En werd je eindeloos meer dan we ons konden voorstellen. 

Eigenwijs jongetje

Je groeide uit tot een prachtig eigenwijs jongetje dat zijn eigen weg bewandelde en onderweg op regenlaarsjes en vol levensvreugde op iedereen afstapte en vrolijk aansprak. Jarenlang liep ik achter je aan en zag ik alles. Elk dansje, alle liedjes en schaterlachen. Elk moment. Elke ontmoeting. Alles.

In deze jaren van het niet weten zonder pad, liep jij zonder angst of twijfel altijd voor mij uit. Je maakte met je open houding de wereld zo klein dat alle grenzen, regels en drempels verdwenen. Deuren stonden altijd wagenwijd voor je open en ons leven werd door niet te veel vooruit te kijken groter dan groots. In die paar meter voor ons lag in dat ene uurtje, die paar minuten, de hele wereld aan onze voeten. Dat kleine stukje werd nu de mooiste plek op aarde. Iets breekbaar liefdevol moois. Iets om te koesteren en dankbaar voor te zijn. Niet er voorzichtig mee om te gaan, maar door het elke dag vol gas te omarmen en elk moment zonder rem te beleven.

Je geeft ons de slappe lach op de momenten wanneer dit echt niet kan.

Leven kun je niet doen. Leven is geen werkwoord. Het leven is er. Leven is alles om je heen. Alles wat je ziet en niet ziet. Alles heel dichtbij en alles heel ver weg. Er is zoveel wat je niet kunt zien, maar er wel is.

Het is al meer dan drie en een half jaar geleden dat jij aan de gevolgen van een hersentumor bent overleden, maar je bent nog altijd heel dichtbij.

Je laat ons doorgaan als het niet meer gaat. Je laat ons huilen als we ontroostbaar verdrietig zijn. Je laat ons stralen als we het het geluk van een nieuwe dag voor ons zien. En je geeft ons de slappe lach op de momenten wanneer dit echt niet kan. Je helpt ons met gedurfde acties, spannende avonturen en alles meer.

Nieuwe dag

Je bent er voor de juf die je eigenwijsheid nooit meer vergeet. Voor de buurvrouw die het nog zo vaak over je heeft. Voor de moeder die door jou de kracht vindt om samen met haar kinderen nog een paar maanden alles uit het leven te halen. En voor de man die gisteren even niet zo goed in zijn vel zat, maar door jou vooruit blijft kijken.

Vandaag is een nieuwe dag. Vandaag is een nieuwe dag. Laten we er samen met elkaar een fantastische nieuwe dag van proberen te maken. Jij en ik. Wij samen met elkaar. Samen met iedereen. Voor altijd en overal.

Want ook al kunnen we je niet meer zien, je zal er altijd zijn. 

• ‘We namen afscheid van zijn leven, maar niet van Kasper zelf’

  ‘We namen afscheid van zijn leven, maar niet van Kasper zelf’

• 'Hoeveel pijn je hart ook doet, wat je voelt is de liefde'

  'Hoeveel pijn je hart ook doet, wat je voelt is de liefde'