Blog Monique | ‘Ik wilde mijn zoon beschermen, maar de dood van zijn vader was onvermijdelijk’
Matteo is bang voor de dood. Waar dit voor de meeste tienjarigen geen gebruikelijke angst is, komt het bij Moniques zoon niet uit de lucht vallen. “Matteo is precies een week na het overlijden van zijn vader geboren. De spanning, het afscheid, de uitvaart: hij heeft daar ongetwijfeld iets van meegekregen in mijn buik.”
Overdag is Matteo niet bang, dan is hij zijn stoere zelf. Maar ‘s avonds verandert dit. Hij kan regelmatig niet slapen, daarom is hij ook graag bij mij in de buurt als het donker wordt. Hij heeft de leeftijd om soms angstig te zijn, inmiddels tien jaar oud.
Vroeger was hij bang voor de monsters onder zijn bed. Tegenwoordig vreest hij voor alles dat daadwerkelijk kan gebeuren. Zoals de dood.
Spanning, afscheid, uitvaart
Toch is die angst voor de dood er bij Matteo altijd al geweest. Het is bij hem niet zozeer het doodgaan zelf, hij is vooral bang voor het dood zijn.
Iets dat ik niet zo vreemd vind. Matteo werd immers precies een week na het overlijden van zijn vader geboren. De spanning, het afscheid. De week ertussen waarin er van alles geregeld moest. De uitvaart. Hij heeft er ongetwijfeld iets van meegekregen in mijn buik.
'Matteo werd precies een week na het overlijden van zijn vader geboren'
Hoe graag ik Matteo ook wilde beschermen, het overlijden en het afscheid van zijn vader was onvermijdelijk. Evenals het verdriet.
Kramp
En als ik hem in mijn buik voelde bewegen, vertelde ik hem van binnen dat dit niet het moment was om geboren te worden. Want ik wilde het afscheid van Richard zelf regelen en tot op het laatst doen zoals hij dat gewild had. Dus toen ik kramp voelde op de avond voor de uitvaart, sprak ik Matteo in mijn buik streng toe.
Een dag na de uitvaart meldde ik mij in het ziekenhuis en een paar uur later was Matteo er. Overigens heb ik al die tijd het gevoel gehad dat Richard bij mij was. Bij ons. Ook in het ziekenhuis.
Hart van zijn vader
Matteo zegt weleens dat hij het hart van zijn vader heeft gekregen. Hij lijkt ook zo op hem.
'Het is zijn manier om zijn vader dichtbij te hebben'
We weten heus wel dat dit feitelijk niet mogelijk is. Dat het hartje van Matteo al klopte uit zichzelf, voordat Richard overleed. En toch ervaart hij het zelf zo. Het is zijn manier om zijn vader dichtbij te hebben. Want anders dan de oudste twee heeft Matteo zijn vader niet zelf leren kennen.
Soms leggen we onze hand op zijn hart en dan voelen we dat hij leeft. Natuurlijk weet Matteo dat zelf ook wel, maar toch stelt het hem iedere keer gerust als we dat doen. Zeker als het donker is.
Lees ook over:
Blog Monique | ‘Hebben andere kinderen wél een vader?’
Lees ook over:
Anett: ‘Toen ik hem bloedend op de badkamervloer zag liggen, wist ik: nu sta ik er alleen voor'
Geschreven door
Monique Mooren
