Blog Moniek | ‘Sinds haar broer overleed is ze bang voor de dood’

“Ben jij niet bang voor de dood?” vraagt ze. Zij en ik stonden beiden veel te jong aan het graf van onze broers en hebben ook veel te vroeg afscheid moeten nemen van een vriendin. We weten allebei hoe het is om al jong geconfronteerd te worden met het verlies van iemand die we nog lang niet kunnen missen.

“Ik bedoel…” aarzelt ze. “Ik hoop dat je dit niet verkeerd opvat, maar voor jou kan iedere dag de laatste zijn.” Ik ben blij en dankbaar dat ze gewoon woorden geeft aan wat ze denkt. Aan wat zoveel mensen denken. Zij is kerngezond, heeft een gezin waar ze zorg voor draagt, een verantwoordelijke baan en staat midden in het leven. Ik ben al mijn hele leven ernstig ziek. Toen we elkaar lang geleden leerden kennen gingen we er al vanuit dat ik waarschijnlijk niet lang meer te leven zou hebben.

Zekerheid

Het leven kan soms zo anders lopen. Tegen alle verwachtingen in ben ik er nog, maar onze kerngezonde broers en vriendin zijn er niet meer. Ik leg haar uit dat dat op een bizarre manier een soort troost voor me is. Het enige wat we zeker weten in het leven, is dat we op een dag dood zullen gaan. Maar niemand, zelfs een ziekte als de mijne niet, kan voorspellen wanneer dat is. Ik leg haar ook uit hoeveel troost en hoop ik put uit mijn geloof. Niet alleen rondom mijn eigen dood, maar ook rondom die van de mensen om me heen.

Sinds haar broer overleed is ze bang voor de dood. Het heeft haar laten zien dat het leven niet maakbaar is. Dat er zomaar iets kan gebeuren waardoor het voorbij is. En dat beangstigt haar. Ik zie dat bij meer rouwende mensen terug. Het overlijden van een geliefde laat je zien hoe het leven plotseling als een kaartenhuis in elkaar kan storten. Daardoor rouw je niet alleen om je verlies, maar kun je ook bang worden voor de dood.

Echt belangrijk

Uit eigen ervaring weet ik dat er ook prachtige kanten zitten aan het leven in het besef dat iedere dag je laatste kan zijn. Je zegt sneller tegen iemand dat je van hem of haar houdt, dat je trots op de ander bent. Je ziet scherper welke dingen écht belangrijk zijn in het leven en wat maar bijzaak is. Gesprekken gaan sneller de diepte in. Ruzies praat je sneller uit. En je geniet van de kleine dingen in het leven. Leven in het besef dat het eindig is, is (hoe moeilijk ook) op een bepaalde manier ook heel rijk!

Als je bang bent voor de dood is dat heel begrijpelijk. De dood is angstaanjagend. Maar de dood kan je ook helpen om het leven in een heel ander perspectief te zien. Ik wil je graag uitdagen om eens te kijken of je het om kunt buigen naar iets wat je ook veel kan brengen. Stel dat de dood jou of jouw geliefden overkomt, welke dingen zou je dan nu nog tegen de mensen willen zeggen? Wat zou je nog willen doen? Welke dingen zijn voor jou echt belangrijk? Wacht daar niet mee. En lukt het je om ook na te denken over de grote levensvragen? Is er volgens jou leven na de dood? Waarom wel of niet? En heeft dat ook consequenties voor hoe je je leven hier en nu wilt leven? Door samen te praten over deze vragen en er een antwoord op te zoeken, zou je zomaar eens bijzondere schatten kunnen vinden.

• Blog Moniek | Rampscenario’s: ‘Er is één moment waarop het ergste wél gebeurd is’

  Blog Moniek | Rampscenario’s: ‘Er is één moment waarop het ergste wél gebeurd is’

• Blog Patricia | ‘Ik sluit mijn ogen en even is het net alsof Mikki bij me is’

  Blog Patricia | ‘Ik sluit mijn ogen en even is het net alsof Mikki bij me is’