Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Blog Ella | Jouw lege plek tijdens de ‘feestdagen’

18 december 2017 · Leestijd 4 min

“Het zou leuk zijn als we compleet zijn deze kerst.” Compleet… Voor Ella gaat dat niet meer lukken. Na het overlijden van haar zoontje Manuel zal haar gezin altijd incompleet zijn. Moet ze Manuel in 2018 nog meer achter zich laten?

Lege plek

Men noemt het de ‘feestdagen’. Maar juist op zulke dagen is jouw plek extra leeg.

Sinterklaas is acher de rug. We hebben het niet gevierd, want je zusje is nog te klein om er iets van mee te krijgen. Maar als jij bij ons was geweest, dan was het een leuk kinderfeestje geworden dit jaar. Met liedjes, roetvegen op je wangetjes en een pofmutsje op. Voor het eerst als gezinnetje…

Dus hebben we maar een grote kerstboom gekocht en opgetuigd, al vóór de Sint het land uit was. Gewoon, omdat het grijze weer vroeg om meer lichtjes en meer sfeer in huis. De kerstbal die ik twee jaar geleden voor jou kocht toen ik zwanger was van jou, heeft een ereplaatsje gekregen. Toen ik hem uit het doosje haalde, moest ik even slikken. Maar hij hangt erin, want jij hoort bij ons.

Incomplete Kerst

De kerstdagen worden weer traditiegetrouw met onze families gevierd. Eerste kerstdag bij de ene kant van de familie, tweede bij de andere kant. Het is fijn om bij elkaar te zijn, maar ook confronterend. De één verzucht: “Heerlijk hè, iedereen zo bij elkaar.” Maar voor mij is het niet ‘iedereen’. Er is altijd jouw lege plek die ik voel en waarvan het lijkt of alleen ik die opmerk. De ander schrijft: “Het zou leuk zijn als we compleet zijn deze kerst.” Compleet… Het woord snijdt door mijn hart. Dat gaat niet meer lukken: ons gezin is voor altijd incompleet.

De één verzucht: “Heerlijk hè, iedereen zo bij elkaar.” Maar voor mij is het niet ‘iedereen’.

Het liep zo anders

En dan: nieuwjaar. Wat kan ik me de nieuwjaarswensen van twee jaar geleden nog goed herinneren: “Het wordt een mooi jaar voor jullie, met de geboorte van jullie zoon! Het begin van jullie gezin.” Maar het liep zo anders. Je werd geboren en wij werden ouders, maar we waren geen gezin. Die schreeuwende stilte na jouw geboorte in januari duurde heel 2016 voort. En toen ik eind vorig jaar zwanger was van je zusje, waren de nieuwjaarswensen veel voorzichtiger. Iedereen hield een slag om de arm. We besloten het nieuwe jaar niet te vieren en lagen voor twaalf uur al in bed. Ik heb mezelf in slaap gehuild. Want ‘jouw jaar’ was voorbij. Afscheid nemen van 2016 bleek een stap te zijn in het afscheid nemen van jóu…

‘Ik heb mezelf in slaap gehuild. Want ‘jouw jaar’ was voorbij.’

Natuurlijk was daar voor 2017 de hoop op nieuw leven: jouw zusje. Maar hoe die zwangerschap zou verlopen was nog onzeker en niet iets waar ik op kon rekenen, troost in kon vinden of me aan vast kon klampen. Ik kon alleen maar vurig bidden en angstvallig hopen dat ons een tweede verlies bespaard zou blijven.

Ik houd je vast

Gelukkig werd 2017 een jaar om te vieren! We mogen, kunnen en willen deze jaarwisseling vieren dat je zusje gezond-en-wel geboren is. Dat ze ons zo enorm veel vreugde geeft. Dat we nu voor het eerst als gezin aan tafel zitten, je zusje sabbelend op een broodkorst. Dit was ‘haar jaar’ en sluiten we met veel blijdschap en dankbaarheid af. Met haar op de arm en jou in ons hart schieten we één hele mooie vuurpijl voor jou de hemel in.

‘Met haar op de arm en jou in ons hart schieten we één hele mooie vuurpijl voor jou de hemel in.’

Er is weer een jaar voorbij. De tijd gaat door. Jaren tikken verder. Jij raakt steeds verder weg. Jouw lege plek zal er altijd zijn. Maar ik houd je vast. Je gaat mee het nieuwe jaar in, lieve zoon. Dit jaar en alle jaren van mijn leven.

Geschreven door

Ella

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--