‘Je was zo mooi, zo mooi. Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet. En wij blijven altijd op je wachten’, zingt Bløf in dit intens verdrietig en tegelijk ontroerend mooi lied over een stilgeboren kindje.
Pijn en gemis
Een lied dat diep raakt als je zelf of in je omgeving te maken hebt met het overlijden van een veel te jong kindje of een stilgeboren kindje.
‘Je mooie grote ogen die de wereld zouden zien.
Je hield ze stevig dicht.’
Bløf weet in dit lied op integere en prachtige wijze gevoelens te verwoorden in een zware periode van pijn en gemis. Het is dan ook een veel gehoord nummer tijdens afscheidsdiensten van stilgeboren kindjes of kindjes die nog even hebben mogen leven.
Hieronder kun je het lied beluisteren en de songtekst meelezen.
Songtekst
Alle deuren stonden open,
je kwam eraan.
En alles was er klaar voor;
We maakten de gebaren die je maakt als iemand welkom is.
Zo welkom dat het bijna pijn doet,
de pijn van het er bijna zijn.
Zo mooi,
je was zo mooi,
zo mooi.
Je had nog mooier mogen worden, maar je kon het niet.
En wij blijven altijd op je wachten.
Waar ter wereld we ook lopen
je blijft bestaan.
We konden je niet kennen, maar we weten wie je bent
en je blijft iemand die welkom was.
Zo welkom
de pijn van het er bijna zijn.
Zo mooi,
je was zo mooi,
zo mooi.
Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet.
En wij blijven altijd op je wachten.
Je mooie grote ogen die de wereld zouden zien.
Je hield ze stevig dicht,
misschien is het maar beter zo,
misschien.
Je was zo mooi,
zo mooi.
Je was zo mooi,
zo mooi.
Je had nog mooier mogen worden maar je kon het niet.
En wij blijven altijd op je wachten.
Je was zo mooi…
Alle deuren staan nog open,
jij komt eraan…
