Gedicht | Esther Terlouw – Thuis

Thuis

Het huis waar ik ben opgegroeid, het is mijn ouderlijk huis
en ook al was ik al uitgevlogen, altijd bleef het mijn thuis.
Maar nu is opeens alles anders, want jij bent er niet meer
en dat voelt toch echt heel anders, het doet gewoon zo’n zeer.

Door jouw fijne aanwezigheid
was er altijd gezelligheid,
en ook jouw vele spulletjes
en alle kleine prulletjes.
Wat rommeltjes hier en daar
van alles door elkaar.
Familiefoto’s op de kast
helemaal vol, dat het amper nog past.
Gordijnen open, zon naar binnen
en dan kon de dag beginnen.

Maar zo is het nu niet meer
en dat doet me zeer.
Het huis is anders ingericht
en de gordijnen zitten dicht.
Het is echt ongekend
hoe anders het is nu jij er niet meer bent.
Ik mis je en het voelt niet fijn,
nu vind ik het moeilijk om daar te zijn.

Ik mis je vele spulletjes
en al die rommelige prulletjes.
Maar het meeste mis ik jou en dat doet pijn.
Mijn ouderlijk huis, mijn thuis
zal nooit meer hetzelfde zijn.

Esther Terlouw
‘Dit gedicht schreef ik 2 weken nadat mijn moeder overleden was.’

Esther Terlouw was te zien in een aflevering van Ik mis je, waarin zij vertelt over het gemis van haar moeder.