Twee keer een kind verliezen

Slecht nieuws

In juni 2002 wordt Lennard na een normale zwangerschap en een supersnelle bevalling geboren. Hij is de jongste van vier kinderen. Bij de geboorte blijkt dat hij niet gezond is. We gaan halsoverkop naar het ziekenhuis. Daar wordt Lennard onderzocht en na twee dagen hebben de artsen slecht nieuws: Lennard heeft een aangeboren chromosomenafwijking en zijn levensverwachting is maximaal 10 maanden.

Ons leven nooit meer hetzelfde

Onze wereld staat compleet op zijn kop. Ik besef dat vanaf nu niets meer hetzelfde zal zijn. Alles draait vanaf dat moment om Lennard, want zijn gezondheid is kwetsbaar. Na twee weken weet iedereen het zeker: Lennard zal gaan overlijden en we moeten afscheid van hem nemen. Door zijn aandoening stopt hij die dag ontelbaar vaak met ademhalen.

Veel zorgen

Maar Lennard herstelt zich, iets wat niemand verwacht, hoewel zijn gezondheid broos blijft.
Zijn leventje bestaat uit veel ziek zijn en ziekenhuisbezoeken en voor ons zijn er veel zorgen.
Hij heeft een ernstige ontwikkelingsachterstand en is in alles afhankelijk. Lennard heeft geen handfunctie en is blind. We zijn vaak verdrietig omdat hij zoveel moet lijden.

Blije momenten

Maar er zijn ook periodes dat het beter met hem gaat en daarvan genieten we. Een glimlach van hem, of zijn blije snuitje van de wind in zijn haren, dat maakt óns weer blij. We genieten allemaal van het knuffelen met hem en gewoon van hemzelf omdat hij is wie hij is.

Ik vertel hem dat hij naar Jezus mag gaan.

In het laatste jaar van zijn leven wordt Lennard steeds vaker ziek. Op 30 november 2011 gaat het echt niet meer en vertel ik hem dat hij naar Jezus mag gaan. Zijn lijfje is op. Wat gun ik het hem om volmaakt en gelukkig te zijn, maar wat ben ik intens verdrietig.

Begrafenis

Zijn lieve lichaampje wordt begraven in een kistje waar ik met de andere kinderen een regenboog op schilder. En tijdens de begrafenis geeft God die regenboog aan de hemel.We moeten verder zonder Lennard, die negen jaar wordt, wat missen we hem…

Scheiding

Ruim twee jaar nadat Lennard is overleden gaat onze oudste zoon het huis uit en kort daarna gaan we scheiden. Mijn gezin wordt in een snel tempo kleiner en kleiner.

Depressie

In het najaar van 2016 wordt duidelijk dat het niet goed gaat met Laura. Ze krijgt een depressie en heeft een post traumatische stress stoornis. Mijn mooie lieve levenslustige dochter is nu ook ernstig ziek. De depressie ontwikkelt zich razendsnel en in december 2016 wordt ze opgenomen in een psychiatrische kliniek. Er volgt een turbulent jaar.

Een kist met hartjes.

Op 12 november van dit jaar, Laura is 19, krijgen we het afschuwelijke bericht dat mijn lieve meisje niet meer leeft, het leven was te zwaar voor haar, ze wist geen andere oplossing dan er uit te stappen . Ook zij is nu bij Jezus, samen met Lennard, waar ze rust heeft. Het verdriet en de schok zijn onbeschrijfelijk groot . Een week later wordt ze begraven in een kist die versierd is met hartjes, op dezelfde begraafplaats als haar broertje.

Het onvoorstelbare is gebeurd: Voor de tweede keer moet ik een kind verliezen.