Blog Petra | Een brief aan mijn dochter die niet meer wilde leven
Als Petra door haar telefoon scrolt, verschijnt ineens haar dochter Laura in beeld. Het is inmiddels drie jaar geleden dat Laura overleed aan zelfdoding, maar de rouw is lang niet voorbij. Petra wil haar dochter nog zoveel vertellen, daarom schrijft ze haar een brief.
Lieve lieve Laura,
3 jaar verdriet
Al meer dan drie jaar ben jij niet meer hier. Dat is een hele lange tijd. Drie jaren van verdriet en missen van jou. Ik ben niet de enige die jou mist. Je broers en de hele familie en ook je vrienden en vriendinnen missen je. Er wordt nog veel over je gepraat. Met liefde en met verdriet in ons hart.
Waarom?
Pas scrolde ik door de foto’s op mijn telefoon en ineens was daar jouw gezicht. Fris, mooi, lief en lachend! Je keek me aan vanaf de foto en even leek het alsof ik je gisteren nog had gezien. Alsof je vandaag weer thuis zou komen. Maar meteen besefte ik: Nooit, nóóit zal je hier meer zijn. Het verdriet kwam opnieuw binnen ondanks dat het nooit is weg geweest.
‘Je keek me aan vanaf de foto, alsof ik je gister nog had gezien’
Het leven is voorgoed veranderd
Lieve Lau, na meer dan 3 jaar rouwen om jou, is die rouw niet voorbij. Jij dacht dat ik na een paar jaar de draad wel weer op zou pakken, maar je had het bij het verkeerde eind. Misschien leer ik langzaam om te gaan met het verdriet en kan ik soms een beetje genieten van de kleine dingen.
Maar mijn leven is voorgoed veranderd. De leegte die jij achterliet is niet op te vullen. Door niets en niemand. Ik zie hoe de jongens verder gaan en hun leven opbouwen. Dat is prachtig om te zien, maar kind, wat mis ik jou daarbij intens!
‘Mijn leven is voorgoed veranderd’
Het had ook anders gekund
Lieve Laura, je besloot zelf te stoppen met het leven. Voor jou was dit de oplossing. Maar lieve schat, dat wás het niet. En hoewel ik je kan begrijpen denk ik nog steeds: Had je de stap maar nooit gezet om er niet meer te zijn.
Je had zoveel kunnen betekenen voor mij, voor ons. Als dochter, zus, lieve juf of vriendin. De leegte die je achter liet is nog even groot als de dag waarop je stierf. Ik denk dat je niet hebt beseft hoezeer je gemist zou worden.
Mogelijkheden
Soms stel ik me voor dat jij er nog bent. En je aan anderen zou laten zien dat zelfdoding niet de oplossing is. Dat je zou zeggen dat er altijd iemand is die naar je wil luisteren en je wil helpen. En dat er, hoe moeilijk het ook is, altijd mogelijkheden zijn om tóch verder te gaan.
‘Nog steeds denk ik, had je maar nooit de stap gezet’
Ik beeld me in dat jij had gekozen om te blijven. Dan hadden we het leven samen kunnen aangaan en hadden we samen kunnen zijn.
Hoe zou het zijn als je er nog was?
Maar je bent er niet meer.
Lieve Lau ik mis je.
Nog altijd.
Veel liefs,
Mamma
Heb je hulp nodig of last van depressieve gedachten? Neem dan contact op met 113 zelfmoordpreventie.
Geschreven door
Petra Walinga
