Blog Sarah | Het zwarte jasje

Dankbaar

Het zwarte jasje met ruches. Het hangt bij het raam. Ze had het er opgehangen zodat het kon luchten. Inmiddels zijn sommige delen van het jasje grijs geworden. Bedekt met een laagje stof. Het jasje lijkt op mam te wachten. Alsof de stoflaag wil zeggen; ‘ik wacht eeuwig’. Ik ben daar dankbaar voor. Dat het jasje op mam wacht. Want dan lijkt het net alsof ze het jasje nog een keer aan zal gaan trekken.

Veel roze

Ze had het niet veel aan. Het jasje. Het was een speciale gelegenheidsjas. Tijdloos. Het jasje kent ook geen tijd. Weinig althans. Er zat één gaatje in. Een scheurtje. Van het dragen. Ongedragen blijft ie zoals ie nu is. Mooi. Ja, hij zal wat grijzer worden door de stoflaag. Maar dat is het enige. Ik wil ook dat het jasje blijft zoals ie is. Net zoals alle andere kleding. Alles hangt en ligt nog zoals mam het heeft weggehangen en gelegd. Een beetje chaotisch. Veel roze. Ze hield ervan.

‘Onze bruiloft planden we heel snel zodat mam erbij kon zijn’

Ook mijn trouwjurk hangt nog daar. Op mijn ouders’ slaapkamer. Aan hun antieke kast. Ik hing de jurk daar na ons trouwen op. In eerste instantie om de jurk, net zoals het zwarte jasje, frisse lucht te geven. Later bleef die hangen. Omdat mam veel meer tijd in bed doorbracht. Dan kon ze er altijd naar kijken en terugdenken aan onze bruiloft.

Duizenden herinneringen

Onze bruiloft die we heel snel planden zodat mam erbij kon zijn. Onze bruiloft die ze na een ziekenhuisopname ten gevolge van een longontsteking ternauwernood haalde. Onze bruiloft; de dag waarop mam zich verbazingwekkend goed voelde en zichtbaar genoot. Ieder moment beleefde ze vol aandacht. En zo geeft mijn trouwjurk duizenden herinneringen…

‘We laten alles zoals het was’

Ooit zal ik de jurk misschien wel weer mee naar huis nemen. De herinneringen een nieuw thuis geven. Maar voorlopig blijft die daar aan de antieke kast hangen. Omdat die daar hing. Voor haar. Net zoals het zwarte jasje. Het blijft daar voor haar hangen. We laten alles lekker chaotisch en roze. Exact zoals het was. Want dan lijkt het net alsof mam er toch nog een beetje is. Een stukje tastbaarheid in de leegte die gevuld wordt met liefdevolle herinneringen.