Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Blog Petra | ‘Laura is hier eigenlijk nog steeds. Ze is niet weg’

24 mei 2021 · Leestijd 3 min

Lange tijd vreest Petra dat de herinnering aan Laura zal vervagen. Tot haar zus en zwager langskomen. Samen bekijken ze haar foto en beseft Petra dat Laura nog dagelijks in haar gedachten zit. ‘Nog steeds?’, vragen ze. ‘Maar ze is toch al ruim drie jaar geleden overleden?’

Emoties

‘Wat een prachtige foto van Laura,’ zegt mijn zwager. Hij kijkt naar haar portret dat in de woonkamer hangt. Mijn blik gaat ook naar de foto van Laura. Het plezier spat er af. Haar persoonlijkheid komt binnen door de manier waarop ze via de lens naar me kijkt.

Steeds als ik die foto zie, komen er veel emoties naar boven. Het doet pijn, en ik voel verdriet omdat ze er niet meer is. Ik ben van mijn stuk gebracht, zo levensécht is die foto. Haar gezicht spat uit het lijstje! Maar ik ben ook trots op wie ze was, voor mij en voor anderen. Op die mooie jonge vrouw die ze werd en nog meer op wie ze zou worden.

‘Ik ben zo trots op wie ze was, voor mij en voor anderen’

Ik verdwaal even in mijn gedachten en zeg tegen mijn zusje en zwager: ‘Laura is hier eigenlijk nog steeds. Ze is niet weg’. Ze kijken me een beetje vragend aan. Nog steeds? Ze is toch al meer dan drie jaar geleden overleden?

Eyeopener

Ik probeer uit te leggen dat Laura nog zoveel in mijn gedachten is. Ook na drie en een half jaar nog. Eigenlijk denk ik de hele dag door wel aan haar en is ze er gewoon, op de achtergrond. ‘Elke dag?’ Vraagt mijn zwager? ‘Jazeker, elke dag. Ze leeft door in mijn hart.’ Voor mij is het vanzelfsprekend. Maar voor mijn zus en zwager lijkt het een eyeopener: mijn leven draait nog steeds heel veel om mijn overleden kind.

Niets is minder waar

Terwijl mijn gedachten weer afdwalen, bedenk ik nog meer: ik ben een periode zo bang geweest, dat Laura in de loop van de tijd naar de achtergrond zou raken in mijn leven. Dat ik haar kwijt zou raken, en de herinneringen aan haar zouden gaan vervagen. Maar ik besef nu ineens dat niets minder waar is: Laura ráákt niet weg!

‘Dicht bij me, waar ze altijd heeft gezeten en nooit meer zal verdwijnen’

Natuurlijk, het is langer en langer geleden dat ze hier was. De tijd gaat verder en verder. Maar ik merk meer en meer dat ze diep in mijn hart zit en dat ik haar zo bij me heb. Dicht bij me. Daar waar ze altijd heeft gezeten, en waar ze nooit meer zal verdwijnen. Laura is niet weg!

Bitterzoete ontdekking

Hoewel het pijnlijk is om slechts aan haar te kunnen denken in herinneringen, en te weten dat er geen toekomst met haar is, ontspant het me om te ontdekken dat ze op deze manier aanwezig is in mijn leven. Fysiek is ze verder weg dan ooit, maar tegelijk is ze dichterbij dan ik had kunnen bedenken. Het is een bitterzoete ontdekking.

Naast dat ik het al wist, voel ik het nu ook: geen kind is zo aanwezig, als een kind dat wordt gemist.

Geschreven door

Petra Walinga

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--