Blog Petra Walinga | Waarom mijn nieuwe keuken voelt als afscheid nemen

Het ongewone leven gaat door

Hoe moeilijk het ook is om toe te geven, het leven gaat door nadat Laura is overleden. Het zit in de grote en de kleine dingen. Ik koop bijvoorbeeld nieuwe kleding en schaf spullen aan die ik nodig heb voor het huishouden. Het lijkt allemaal onbenullig na de dood van mijn meisje, maar het is nodig om het gewone leven, dat niet meer gewoon is, door te laten gaan.

Deze maand krijg ik een nieuwe keuken. En dat zou alleen maar leuk moeten zijn. Natuurlijk ben ik er oprecht heel blij mee. Maar nu ze er niet meer is, komen bij iets ‘aards’ als een nieuwe keuken allerlei gedachten naar boven die te maken hebben met Laura. Bij het slopen van de oude keuken komen gevoelens van afscheid nemen, die maken dat ik me verder van Laura weg voel, omdat zij de nieuwe inrichting niet meer zal zien en meemaken. Daarbij zorgt de rommel in huis voor nóg meer chaos, naast de chaos van de rouw in mijn hoofd.

Koekjes

Gelukkig heb ik lieve vrienden en familie die me helpen bij dit project. Door de rouw verlies ik makkelijk het overzicht. Het is fijn dat ze me een stukje logistiek uit handen nemen en dat ze me helpen bij het uitkiezen van de nieuwe en het slopen. Ze steunen me als ik er even helemaal doorheen zit, omdat ik me twee weken niet goed kan geven aan mijn verdriet doordat er, noodzakelijk, werkmannen rondlopen in mijn huis.

‘Als die keuken weg gaat, lijkt het alsof ik weer een beetje afscheid moet nemen van haarzelf.’

Een nieuwe keuken, betekent dat de oude eruit moet. En hoewel het hoognodig was, gaat daarmee ook een stukje van Laura het huis uit. De plek waar zij koekjes bakte, samen met vriendinnen. Of pepernoten toen ze nog een kleutertje was. Waar ze zo vaak een ontbijtje voor me klaarmaakte. Talloze herinneringen aan Laura in de keuken komen voorbij. Als die keuken weg gaat, lijkt het alsof ik weer een beetje afscheid moet nemen van haarzelf. Alleen al het idee maakt het moeilijk om eraan te beginnen. Het is ‘maar’ een keuken, maar wat doet het me veel!

Zonder Laura

In deze keuken, zo blij als ik er mee ben, zal Laura nooit te vinden zijn. Ze zal hem niet gebruiken terwijl ik weet dat ze er van genoten zou hebben. Zij zal er geen nieuwe herinneringen maken. Alles wat daar gebeurt zal zonder Laura zijn. Het is een onverdraaglijke gedachte dat mijn leven doorgaat, zonder dat zij ook hiérvan deel uitmaakt.

‘Alles wat in de nieuwe keuken gebeurt zal zonder Laura zijn’

Tijdens het slopen van de keuken haalt Wydo een handvat voor me van een kastje af. Dat maakt het afscheid van de keuken een beetje makkelijker. Ik bewaar het handvat en schroef het aan een andere kast. Dit handvat heeft Laura vastgehad. Het is een fijn idee om het nu zelf nog vast te kunnen pakken en te voelen, te bewaren als tastbare herinnering aan mijn meisje, dat koekjes bakte in de oude keuken.