Petra: ‘Ik zal de toekomst missen.’

Unieke kinderen, uniek rouwproces.

Toen Lennard overleed begon ik aan een rouwproces, een onbekend pad dat ik gaandeweg leerde lopen. Zes jaar later, nadat Laura overleed besefte ik dat ik weer zo´n rouwproces door moest maken. Maar ik kwam er al snel achter dat het opnieuw een onbekende weg zou zijn. Omdat mijn kinderen uniek en verschillend zijn, is ook het rouwproces om hen uniek en verschillend.

De rouw om Lennard begon na zijn geboorte

Eén van de grote verschillen is, dat ik nu ook rouw om de toekomst die er niet meer met Laura is. De levensverwachting van Lennard was vanaf het begin kort, door zijn beperkingen was er eigenlijk geen sprake van een toekomst voor hem. De rouw om hem begon al meteen nadat hij was geboren.

Dromen over de toekomst

Nu is het heel anders. Want Laura was een jonge vrouw van 19, op de grens van volwassenheid. Over haar had ik mijn dromen in de toekomst, ze zou juf worden, vriendjes krijgen en misschien trouwen. Ze zou moeder worden van een paar kinderen, en daarmee zou ik oma worden. Stiekem had ik al bedacht hoe het zou zijn om op haar kinderen, mijn kleinkinderen te passen als het zover zou zijn.

Mijn toekomst is verwoest

Ik kom tot de ontluisterende ontdekking dat met Laura, haar toekomst verdween, en daarmee is mijn eigen toekomst verwoest. De rouw om Laura breidt zich uit naar rouw om wat niet meer zal komen. Zij leeft niet verder en daarmee zal ook ik veel dingen niet mee gaan maken. Ik moet mijn dromen en mijn beeld van de toekomst loslaten en mijn toekomstverwachting bijstellen. Hoe moet ik dat ooit gaan doen?

Laura is niet vervangbaar

Omdat Laura niet vervangbaar is, helpt het niet om te bedenken dat ik nog twee kinderen heb, over wie ik nog verder kan dromen. Natuurlijk zijn die dromen er, maar ze zijn anders dan mijn verwachtingen over Laura. Het grote gat dat is geslagen nu zij er niet meer is, kan niet gedicht worden met de toekomst van een ander kind. Ook voor mijn jongens zelf is Laura onvervangbaar, ook hun toekomst ziet er anders uit. Haar lege plek in het gezin, maakt dat de hele toekomst wankelt.

Ik zal geen trouwjurk uitzoeken met mijn dochter

De dromen die ik had over de toekomst van Laura, zie ik bij anderen om me heen wél uitkomen en dat is elke keer dat ik ermee geconfronteerd wordt pijnlijk. Ik zal geen trouwjurk kunnen uitzoeken met mijn dochter en er zullen nooit kinderen van haar in mijn huis spelen. En later, als ik oud ben, zal zij er niet zijn om me op te zoeken of me te ondersteunen. Het zijn verdrietige ontdekkingen waarvan er steeds meer komen. Als ik ze bedenk steekt het venijnig.

De toekomst gaan missen is verdrietig

Laura, mijn lieve enige dochter. Wat was en ben ik nog steeds trots op mijn meisje. Haar te zien opgroeien gaf zoveel vreugde en plezier in mijn leven. Wat is het verdrietig om mijn dromen niet uit zien te komen en niet mee te maken hoe zij verder zou leven, om alle dingen te gaan missen die daar in de toekomst bij zouden horen.