Blog Esther | Moederdag zonder vader

Moederdag ontbijtje

Er zijn een paar dagen in het jaar die van mij overgeslagen mogen worden. Moederdag is daar één van. Nu is het weer zover.

‘Huilend hoorde ik hoe de kinderen hun best deden om er iets van te maken.’

De eerste Moederdag na het overlijden van Dennis was vreselijk. De kinderen waren nog klein. Isa was net 7 jaar oud en Stijn was 3 jaar oud. Ik lag in bed en moest aanhoren hoe ze worstelden met het maken van een ontbijtje. En ik, ik lag als versteend in bed. Huilend hoorde ik hoe ze hun best deden om er iets van te maken. Wat had ik ze graag een vader gegund die een ontbijtje klaar zou maken. Ik kreeg prachtige zelfgemaakte cadeautjes en wilde ze zo graag met Dennis delen.

Niet meer alleen

Het jaar erna wist ik wat me te wachten stond en de moeilijkheid begon al dagen van tevoren. De kinderen waren een jaartje ouder en alweer een stukje zelfstandiger, maar daar lag ik weer in bed aan te horen hoe ze beneden rommelden in de keuken. Het voelde nu veel heftiger. Ik heb de hele dag gehuild.

‘Ik wens dat iemand ze helpt met het ontbijtje, zodat ze echt het gevoel hebben dat ze me in de watten leggen.’

Zo vaak heb ik gewenst dat mijn kinderen dit niet meer alleen hoeven te doen. Dat iemand ze helpt met een ontbijtje zodat ze echt het gevoel hebben dat ze me in de watten leggen. Ik kan natuurlijk honderd keer zeggen crackers met chocopasta en komkommer verrukkelijk zijn, maar ook de kinderen weten wel dat ze met een beetje hulp een geweldig ontbijtje kunnen klaarmaken.

Dubbel gevoel

Mijn wens komt uit. Dit jaar is er iemand die mijn kinderen heel graag helpt met de dingen die ze altijd met hun vader deden. Bewonderenswaardig is het zelfs dat hij dat niet alleen doet voor mij en de kinderen, maar ook voor Dennis.

‘Ze zullen Remco’s hulp waarderen, maar het zal ze ook verdrietig maken.’

Vandaag is het zover en ik zit hier met een dubbel gevoel. Vandaag zal Remco zachtjes uit bed stappen en mijn kinderen helpen met hun zelfgemaakte cadeautjes, misschien zelfs wel een ontbijtje met ze maken. Ze zullen zijn hulp waarderen, maar het zal ze ook verdrietig maken. Ze zullen weer ervaren hoe het vroeger met hun vader was. Stijn niet. Hij zal het als een feestje ervaren. Isa daarentegen zal haar vader extra missen. Daar kan Remco niets aan veranderen. Hij kan het meest geweldige ontbijtje klaarmaken met ze, plannetjes bedenken om me te verrassen, maar het gemis om hun vader kan hij hiermee niet wegnemen.

Moederdag, wederom een dag met een lach en een traan. Zou het ooit anders worden?