Zaterdag 26 december 2020, 19:00 uur – Kerst en corona in Heerde op TV

Het Veluwse dorp Heerde wordt het afgelopen voorjaar zwaar getroffen door corona. In deze speciale aflevering van Ik mis je praten presentatoren Arjan Lock en Marleen Stelling met nabestaanden van coronaslachtoffers. Hoe kijken zij terug op de achterliggende periode en hoe vieren zij Kerst zonder hun geliefden?

Jacqueline Smit-Kloezeman en Pascalle Smit

Ab Kloezeman, de vader van Jacqueline en de opa van Pascalle, is bijna 80 jaar maar nog heel vitaal als hij zich op vrijdag 20 maart ineens niet lekker voelt. Als hij de volgende morgen koorts heeft, wordt hij in het ziekenhuis opgenomen. Hij blijkt corona te hebben. Gelukkig kan Jacqueline nog goed afscheid van hem nemen voor hij de woensdag daarna overlijdt. Maar voor Pascalle is dat anders: ‘Toen ik bij hem kwam, zei hij al niets meer. Ik probeerde naar hem te lachen, maar achter zo’n masker is dat natuurlijk niet te zien. Ik heb mijn hand op zijn schouder gelegd, maar ik durfde hem eigenlijk niet aan te raken, omdat ik zo bang was om te worden besmet.’

Rudi en Wilgertine van der Stege

‘Mijn moeder was erg zorgzaam, je kon altijd bij haar terecht,’ vertelt Rudi van der Stege. Acht dagen nadat zijn moeder corona heeft gekregen, belandt ze al op de IC. Daar wordt ze in slaap gebracht. Als ze gaat overlijden, mogen alleen haar man en de eigen kinderen naar het ziekenhuis komen. Op het moment dat Rudi afscheid van haar neemt, ziet zijn vrouw Wilgertine het kloppend hartje van hun dochtertje bij de 20-weken-echo. Wilgertine heeft geen afscheid van haar schoonmoeder kunnen nemen. ‘Natuurlijk weet ik dat ze is overleden, maar ik heb nooit de bevestiging daarvan gezien.’

Gerrie Rozendal

Iedereen in Heerde kent Hennie Rozendal, de vader van Gerrie, want in 1961 begon hij al met zijn elektronicazaak in het dorp. Sinds een paar jaar woonde hij in woonzorgcentrum Brinkhoven vanwege dementie. Half maart van dit jaar krijgt Gerrie een telefoontje dat haar vader is gevonden op zijn kamer en niet meer kan lopen. De dokter denkt aan een TIA. De week daarop gaat Brinkhoven dicht voor bezoek vanwege corona. ‘We realiseerden ons toen nog niet dat hij corona had,’ vertelt Gerrie. ‘Die zaterdag kwamen de militairen helpen. Op zondag werd mijn vader door hen in een rolstoel voor het raam gezet, zodat hij naar ons kon zwaaien. Hij is vijf weken ziek geweest. We zijn in zijn laatste week nog met een hoogwerker naar boven geweest om met hem te praten door de open deur van zijn balkon. Hij had nog door dat wij het waren: heel bijzonder!’

Sergeant Suzanna

Ook spreekt Arjan Lock met sergeant-verpleger Suzanna. Zij springt samen met andere militairen in maart en april bij in woonzorgcentrum Brinkhoven. Omdat veel van het bestaande personeel ziek is, krijgt de manager van Brinkhoven het rooster niet meer rond. Er is dringend behoefte aan verplegers. Suzanna: ‘Elke dag overleed er wel een bewoner. Tijdens je werk denk je er niet over na hoe bizar dit is. Dan ga je door. In de auto naar huis deed ik dat wel. Dan denk je: ‘Dit is niet echt Nederland.’