Blog Eva | Dat moment waarop de wereld nog even goed is

Vroeg

Het is vroeg in de ochtend. Buiten probeert het zonnetje mijn kamer al een beetje te verlichten, maar in huis is het nog donker. Schaduwen verschijnen in mijn kamer. Ik knijp mijn ogen nog even dicht.

Als ik mijn telefoon zou pakken om de tijd te bekijken, word ik wakker en dat wil ik nog even niet. Mijn bed is warm, mijn hoofd ligt op een zacht kussen, dus ik draai me nog even om. Nog geen tijd om op te staan, denk ik, dan zou het wel lichter zijn.

Joël

Deze paar seconden lijkt de wereld zo vredig. Alsof alles nog helemaal goed is. In dat gevoel wil ik blijven hangen. Mijn man en kinderen slapen nog. De kinderen. Joël. Nee, niet Joël. Even niet aan denken, Eef. Daar heb je de hele dag nog tijd voor.

Mijn ogen gaan open. Het is gedaan met de slaap en met die paar seconden van vrede. Mijn hoofd gaat aan. De denkbeeldige computer wordt opgestart met alle gedachten die daar sinds het overlijden van Joël bij horen.

‘Hoe zou hij er nu uitzien als hij nog had geleefd?’

Wat heb ik vroeger vaak geklaagd als Joël ‘s nachts meerdere keren wakker was. ‘Kan ik niet één nacht even doorslapen?’, vroeg ik me dan af. En nu? Alle ingrediënten zijn aanwezig voor een goede nachtrust, want de kinderen slapen inmiddels heerlijk door. Maar nu lig ik wakker, verlangend naar dat ventje. Naar die lieve handjes en voetjes. Naar dat warme lichaampje. Naar zijn zachte haartjes of zelfs zijn kale hoofdje.

Nog meer vragen en gedachten spoken door mijn hoofd. Hoe zou hij er nu uitzien als hij nog had geleefd? Hoe zou hij het op school vinden? Maar ook: hoe ziet hij er nu uit, daar boven in de hemel? Waar is de hemel eigenlijk? Wat doet hij nu?

Kuikentjes

Ik hoor de haan kraaien. Die hadden we nog niet toen Joël er nog was. Een aantal maanden na het overlijden van Joël heb ik kuikentjes in huis gehaald. We zagen ze opgroeien van lieve, kleine en zachte kuikentjes tot heuse kippen, die zelf alweer voor nageslacht gezorgd hebben.

De dieren gaven ons wat afleiding in die zo donkere tijd. Uren was ik bezig met het bouwen en schilderen van een kippenhok. Met het kijken naar die langzaam opgroeiende wezentjes. Ik kon weer even ‘zorgen voor’. Wat zou Joël de kippen en die schattige kuikentjes leuk gevonden hebben.

‘Veel plezier daarboven vandaag, lieverd’

Goedemorgen mannetje. Ik weet niet of je me ziet, maar ik mis je. Weer een dag zonder jou, maar ik ga er het beste van maken, hoor.

Om zeven uur stap ik mijn bed uit. Ik ben al zeker twee uur wakker. De dag begint nu ook voor de rest van het gezin. Dat zal mijn aandacht weer opslokken, zoals het hoort. Veel plezier daarboven vandaag, lieverd. Komende nacht proberen we dat slapen gewoon nog eens.