‘Mijn vader maakte een einde aan zijn leven’

‘Ik kon het niet geloven’

‘Mijn wereld stortte in elkaar’, schrijft Puck in haar openhartige blog. ‘Mijn vader? De man die met iedereen een praatje maakte en waar iedereen het goed mee kon vinden? De man die na elk schoolfeest klaar stond om ons op te halen, die man die mij jarenlang in de vroege ochtend naar het zwembad bracht voor training, de man met wie je altijd kon lachen en die altijd wilde helpen met huiswerk; de man die eigenlijk altijd voor me klaar stond? Ik kon het niet geloven. Ik wilde het niet geloven. Soms, nu twaalf jaar later, kan ik het nog steeds niet geloven.’

Schaamte

Puck vindt het lastig te delen hoe haar vader is overleden. Ze schrijft: ‘Zelfdoding wordt gezien als egoïstisch en zwak. Maar vader was geen van beide. Mijn vader was ziek. Ik ben ervan overtuigd dat hij is overleden omdat hij ziek was. Niet lichamelijk ziek, maar mentaal. Toch overheerst er een gevoel van schaamte als ik het vertel. Omdat ik bang ben dat men mijn vader zal veroordelen om zijn keuze.’

‘Ik schaam me voor zijn zelfdoding’

Puck vertelt haar verhaal juist in deze week van de Wereld Suïcide Preventie Dag: ‘Ik hoop dat door mijn verhaal te delen mensen met depressieve klachten sneller hulp zullen zoeken. Dat iemand die het leven niet meer ziet zitten, misschien aan mijn verhaal denkt en toch de telefoon oppakt en een dierbare of de zelfmoordpreventielijn 113 belt.’

Heb je hulp nodig?

Heb je vragen over zelfdoding of wil je praten over zelfmoordgedachten? Dat kan anoniem via de chat op www.113.nl of bel 113 (gebruikelijke telefoonkosten) of 0800-0113 (gratis).