Ruths broer komt om in de MH17-ramp: ‘Ze hebben mijn broertje uit ons leven gerukt’

15 juli 2024 · Leestijd 6 min

· · · ·

Het radiobericht dat Ruth Sarris-Avnon (37) een week na haar bruiloft hoort, beëindigt met een klap haar wittebroodsweken. Er is een vliegtuig neergestort, en haar broertje kon wel eens in dat vliegtuig zitten. Ruth: “Huilend en gillend heb ik mijn ouders opgebeld met de woorden: ‘Itamar is dood’."

“Soms denk ik: was ik maar niet getrouwd, dan had Itamar nog geleefd,” zegt Ruth met haperende stem. “Je maakt je druk om de bruidstaart en de versiering, terwijl die bruiloft me een week later gestolen kon worden.”

Bruiloft

Itamar (26) komt speciaal voor de bruiloft van zijn zus over naar Nederland. Hij studeert op dat moment in Australië. “We hadden de datum van onze bruiloft in overleg met Itamar gepland, omdat hij niet zoveel vrije weken had.”

Itamar MH17 — Itamar zojuist aangekomen in Nederland.

Ruth blikt terug op haar trouwdag. “Het was een prachtige dag, en iedereen vond het leuk om Itamar weer te zien. Hij was zelfs mijn getuige, en tijdens het feest heeft hij met mijn oudere broer hamburgers staan flippen. Itamar kletste met iedereen. Ik ben blij dat hij nog op mijn bruiloft was, en tegelijkertijd wens ik dat we de bruiloft klein hadden gehouden, zodat hij niet was overgekomen.”

Nachtmerrie

Want wat precies een week later begint als een gewone, warme julidag, eindigt in een totale nachtmerrie. “Ik was met mijn moeder gaan winkelen in Culemborg. Onderweg maakten we een praatje met een boer aan wie we vertelden dat Itamar op dat moment in het vliegtuig zat. De dag ervoor hadden we nog als familie gebarbecued.”

Als Ruth na het winkelen in de auto stapt om naar huis te gaan, zet ze de radio aan. Dan wordt het lied waar ze naar luistert plots onderbroken door breaking news. Er is een vliegtuig neergestort dat van Nederland naar Maleisië vloog. “Dat kan Itamars vliegtuig niet geweest zijn, dacht ik meteen. Dat vliegtuig is al veel eerder vertrokken. Toch raakte ik in paniek. Om de een of andere reden wist ik zeker dat het wél zijn vliegtuig was. Huilend en gillend heb ik mijn ouders opgebeld met de woorden: ‘Itamar is dood’.”

'Om de een of andere reden wist ik zeker dat het zijn vliegtuig was'

Ruths buren en man staan haar op te wachten als ze thuis aankomt. “Niemand zei: het is niet waar, het was een ander vliegtuig. Mijn oudere broer was inmiddels op Schiphol en belde ons. Hij vertelde dat hij livebeelden had gezien van Itamars koffer die op een veld in brand stond. Toen was het ineens écht.”

Vragen zonder antwoorden

Vanaf die avond leven Ruth en haar familie toe naar de informatiebijeenkomsten die voor de nabestaanden georganiseerd worden. “Het dagelijks leven was er niet meer, we waren in shocktoestand en alleen met de ramp bezig. Wanneer konden we naar Itamar toe, wat was er precies gebeurd?”

Ruth zucht. “Ik kon er niet bij met mijn hoofd. Mijn broertje was van me afgepakt, ze hebben hem uit ons leven gerukt. Ik was en ben nog steeds boos. Je denkt altijd dat zoiets jou niet overkomt. Maar toch is het gebeurd.”

'Ik was en ben nog steeds boos'

“In die periode kreeg ik berichten van vrienden die me feliciteerden met mijn huwelijk, terwijl ik alleen maar kon denken: Itamar is dood.” Ruth slikt. “Doordat mijn broer een week na mijn bruiloft was overleden, voelde die trouwerij als een poppenkast. Het is pijnlijk dat zijn overlijden daar mee verbonden blijft. Ik zal me, altijd blijven afvragen: ‘Wat als Itamar niet voor de bruiloft was overgekomen?’”

Verdriet

Itamars familie kan zijn lichaam eind augustus pas identificeren. Een week later wordt hij begraven. “Daarmee eindigde onze MH17-bubbel. Ik ging weer aan het werk, een normaal leven leiden. Ik wilde me zorgen maken over een kapotte vaatwasser, en niet meer over het feit dat mijn broertje niet meer leefde.”

“Wel reed ik na werk vaak huilend terug naar huis. Verdriet bestond naast de dagelijkse dingen. Een halfjaar later was ik zwanger, en stortte ik me daarop. Dat was een welkome, vreugdevolle afleiding,” glimlacht Ruth.

Levend in herinneringen

“In mijn herinneringen probeer ik Itamar levend te houden. Van alle mensen was hij degene die het meest op mij leek. Vroeger haalden we samen stiekem snoep, en later was ik degene die Itamar mee de bar in smokkelde toen hij eigenlijk nog te jong was.” Ruth lacht hardop. “En als hij op vakantie een vliegticket nodig had, regelde ik dat vanuit huis voor hem. Hij was zo’n vrolijke, gekke jongen, echt een gangmaker. Ik vraag me af of Itamar nu een gezin zou hebben als hij nog geleefd had, of dat hij juist de gezellige suikeroom zou zijn.”

'Van alle mensen was hij degene die het meest op mij leek'

Ruth valt stil. “Soms helpt het om over het gemis te praten, zeker met mensen die ook iemand door de MH17-ramp zijn verloren. De periode voorafgaand aan 17 juli is altijd emotioneel. Ik hik tegen die datum aan. Op de dag van de ramp houden we als familie altijd een kleine herdenking bij het graf en proosten we op wie hij was. Daar heb ik veel steun aan.”

Alles willen geven

Dit jaar herdenken ze Itamar voor de tiende keer op rij. Ruth: “Het blijft bizar dat mijn broer betrokken is bij een oorlog. Zijn dood voelt zo oneerlijk, zo onnodig. Ze hebben een van de mooiste dingen die ik had – de band met mijn broer – van me afgenomen, en dat doet pijn. Ik zou alles willen geven om Itamar terug te krijgen. Hem verliezen is het ergste dat me ooit is overkomen.”