De dochter van François Mukeba verdrinkt tijdens schoolkamp

‘Ik was God heel dankbaar’, vertelt François over het moment waarop hij met zijn drie kinderen werd herenigd. ‘Ik zag het geluk in hun ogen. Mijn droom was dat ze geen tranen meer zouden hebben, niet hoefden te vrezen voor hun leven. Dat ze hier in Nederland veilig konden zijn. Dat ze samen met mij opgroeiden, een mooie toekomst tegemoet. Dat was mijn gebed.’

Maar tijdens een schoolkamp sloeg het noodlot onverwachts toe. Zijn dochter Madeleine, die toen in groep 8 zat, verdronk tijdens het zwemmen in de rivier. ‘Ze kon niet zo goed zwemmen. Het water was veel te sterk voor haar.’

Hoop

Het was moeilijk om haar achteraf te zien liggen op de brancard in het ziekenhuis. ‘Haar glimlach was nog niet helemaal verdwenen. Maar ze kon me niet meer aankijken.’

Waarom moest hem dit gebeuren na alles wat meegemaakt, dacht François. Tegelijk besefte hij: ‘Dit gebeurt wel, maar dat betekent niet dat God mij verlaten heeft. Dat is nog steeds mijn hoop. Dit is één van de ergste beproevingen in mijn leven. Maar ik vertrouw erop dat God nog aan mijn kant staat.’

Aan het graf staat een verslagen vader. Liefdevol vertelt hij over zijn dochter, die zo van roze hield en graag danste. ‘Ik zie haar nog lachen.’

Hij voelt haar aanwezigheid nog. ‘Als ik hier sta, sta ik gewoon naast mijn dochter. Ik kan haar niet omarmen, maar toch voel ik haar. Ik voel haar staan.’

Bekijk hier het fragment met François Mukeba:

Dit fragment wordt op 29 augustus 2020 om 08:55 uur op NPO2 herhaald.

Vorig jaar vond er een inzamelingsactie plaats om een grafmonument voor Madeleine te realiseren. Dat is gelukt.