Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Ingrid vond haar jeugdliefde terug: ‘Ik heb elke dag voor hem gezorgd, en toen viel alles ineens weg’

15 november 2021 · Leestijd 7 min

Ingrid en Walter zijn sinds hun kindertijd al bij elkaar, maar hun liefde houdt geen stand. Als ze elkaar ruim een kwart eeuw later weer ontmoeten, krijgen ze opnieuw een relatie. Maar hun geluk is van korte duur, want Walter heeft uitgezaaide kanker. "Het waren de twee mooiste jaren van mijn leven."

Walter

Een grote man met blond haar, blauwe ogen en vooral een hele mooie lach. Zo herinnert Ingrid van Berghen (58) uit Antwerpen zich haar jeugdliefde Walter. Ze leren elkaar kennen bij het turnen; zij is een kleuter, hij zit dan al op de basisschool.

Als Ingrid en Walter beide rond de twintig zijn, verandert hun vriendschap in liefde en gaan ze samenwonen. Maar na vijf jaar komt er een einde aan hun relatie. "We hadden andere interesses en waren te jong," vertelt Ingrid.

'Ik ben al die tijd nooit uit zijn gedachten geweest'

Beiden vinden een nieuwe partner. Met haar nieuwe man krijgt Ingrid twee dochters. Walter komt ze zo nu en dan tegen in een cafeetje bij haar in de buurt, waar hij dj is. "Altijd als ik binnenkwam, draaide hij een liedje voor me: You to me are everything van The real thing." Als het café definitief gaat sluiten, verliezen ze elkaar uit het oog.

‘Zo’n mooie lach’
‘Zo’n mooie lach’.

Jaren later ontmoet Ingrid een vriend van Walter. "Hij zei dat ik Walter eens moest opzoeken, omdat hij ziek was en alleen. We waren inmiddels allebei gescheiden, dus ik ben bij hem langsgegaan. Walter vertelde me toen dat ik al die tijd nooit uit zijn gedachten ben geweest."

Mooie man

Na enkele dates bloeit de liefde weer op. "Walter was een ander mens geworden, in positieve zin. En nog altijd een mooie man," zegt Ingrid. Helaas moet Walter haar ook slecht nieuws brengen: hij heeft nierkanker, maar denkt daar nog zeker twintig jaar mee te kunnen leven.

Als het verliefde stel naar de oncoloog gaat, vraagt Ingrid hoe lang Walter nog te leven heeft. "Twintig jaar?" "Nee, nee," antwoordt de arts. Ingrid telt af: "Vijftien jaar? Tien, vijf?: Pas als Ingrid "twee jaar" zegt, knikt de arts, want de kanker is uitgezaaid naar Walters lever.

Genieten

Ingrid kan de boodschap nauwelijks bevatten. Kortgeleden zijn haar zus en neef overleden. En toen ze eind twintig was, verloor ze haar ouders, drie jaar na elkaar, aan longkanker. Ingrid weet dus hoe zwaar het is om een geliefde kwijt te raken en wil die pijn niet opnieuw voelen. "Ik kan het niet opbrengen," zegt ze tegen Walter.

Hij probeert haar van het tegendeel te overtuigen. "We kennen elkaar al zo lang, Ingrid. We zijn samen begonnen. Laten we er het beste van maken en genieten nu het nog kan." Na veel wikken en wegen besluit Ingrid er toch voor te gaan. Ze biedt Walter aan om bij haar in te trekken, zodat zij straks voor hem kan zorgen.

‘Genieten nu het nog kan’
‘Genieten nu het nog kan’.

Malediven

Het eerste jaar van hun relatie maken ze elf reizen: naar de Malediven, Engeland, Venetië, Spanje en Lanzarote. ‘'Dat was een supertijd. We hebben zo intens genoten," zegt Ingrid.

Tijdens een van die reizen krijgt Walter een ingeving. "Laten we een tattoo zetten. Jouw naam op mijn arm, mijn naam op de jouwe." "Echt niet," reageert Ingrid, die niks van die plaatjes moet hebben. Maar ook nu weer weet Walter Ingrid te overtuigen en gaat ze overstag.

'We kunnen niets meer voor u doen'

De reizen zijn een hoogtepunt in hun relatie, ook al moet Walter soms dagen bijkomen van een lange vliegreis. "Maar als je daarna zag hoe blij hij werd van het snorkelen in dat heldere water. Dat maakte hem zo gelukkig. Hij zei ook vaak: ‘Dat gij mijn vrouwke zijt…’ Dat zal ik nooit vergeten."

Hoewel het steeds slechter met Walter gaat, klaagt hij nooit over zijn ziekte. "Walter is de moedigste en sterkste man die ik heb gekend. Een keer heeft hij geweend. In het ziekenhuis, toen de arts tegen hem zei: “We kunnen niets meer voor u doen.”

Walter en Ingrid geven elkaar hun ‘ja-woord’
Walter en Ingrid geven elkaar hun ‘ja-woord’.

Getrouwd

Voor Ingrid zijn het twee prachtige, maar ook zware jaren. Ze verzorgt Walter, die in de woonkamer in een ziekenhuisbed ligt. Ingrid slaapt ernaast, in een stoel. Ze wil niet naar de slaapkamer boven, uit angst hem kwijt te raken. Na drie maanden gaat het thuis niet langer en moet Walter naar het ziekenhuis. Hier neemt hij afscheid van Ingrid, zijn familie en vrienden. Vier dagen ligt hij in coma, daarna sterft hij, op 31 maart 2013. Hij is dan 56 jaar.

"Bijna een jaar eerder waren we getrouwd, op 12 april 2012. We waren al bezig met de voorbereidingen voor ons eerste jubileum. Maar die dag heeft Walter helaas niet gehaald." Op zijn uitvaart wordt een film vertoont met mooie beelden en foto’s van hem. Ingrid: "Daarin zegt Walter: 'Ik wil mijn familie, vrienden en vrouwke bedanken. Ik heb twee jaar enorm van haar genoten.'"

'Toen viel alles ineens weg'

Walters as zet Ingrid in de woonkamer, waar hij zolang had gelegen. "Ik kon niet in de slaapkamer slapen. Ik wilde dicht bij hem zijn." Zeker vier maanden gebruikt ze de stoel als bed. De stoel waar ze al die maanden ervoor ook in sliep, toen Walter nog leefde. Na een tijd besluit ze toch weer naar haar eigen bed te gaan, maar dan wel met Walters as naast haar op het nachtkastje.

Ingrid is kapot van Walters dood. "Ik ben in een hoekje gekropen en heb alleen maar gehuild. We kenden elkaar ons hele leven. We hebben samengewoond, zoveel reizen gemaakt en daarna heb ik elke dag voor hem gezorgd. Toen viel alles ineens weg."

Psycholoog

Ingrid is zo verdrietig, dat ze niet kan koken, dertien kilo afvalt en veel haar verliest. Ondanks de steun van haar twee volwassen dochters en vrienden, besluit ze om met een psycholoog te gaan praten. Die vertelt haar dat de pijn na twee jaar minder zal worden. "Dat klopt. Maar het verdriet blijft."

Nu, acht jaar later, mist ze Walter nog altijd. Vooral ’s avonds of met feestdagen zoals kerst en Oud en Nieuw. Maar ook als ze een ander koppel ziet dat van elkaar geniet. "Dan ben ik echt jaloers en kan ik daar heel erg om huilen."

Walters as staat bij Ingrid in de woonkamer
Walters as staat bij Ingrid in de woonkamer.
'Mijn dochters zijn mijn alles'

Ondanks de vele verdrietige momenten, kan Ingrid af en toe ook weer genieten. Van haar dochters en kleinzoontje bijvoorbeeld. Ook al woont hij in Turkije en ziet ze hem niet zo vaak. Haar jongste dochter woont wel dichtbij en verwacht binnenkort haar eerste kindje. Ingrid verheugt zich daar enorm op. "Ik leef echt voor mijn kinderen en kleinkinderen. Ik heb al zoveel verloren in mijn leven. Mijn dochters zijn mijn alles."

Walters as staat weer in de woonkamer, omringd door bloemen en foto’s. En op Ingrids arm prijkt nog een tatoeage. Onder Walters naam staat de tekst: Someone you love, becomes a memorie. That memorie becomes a treasure. Oftewel: ‘Iemand van wie je houdt, wordt een herinnering. Die herinnering wordt een schat.’

'Het waren de mooiste jaren van mijn leven'

Ingrid: "Die twee jaar met Walter was ik supergelukkig. Het waren de mooiste jaren van mijn leven. We hebben prachtige reizen gemaakt en zoveel gelachen. Als ik de foto’s terugkijk, zie ik weer zijn mooie lach. Die zal ik nooit vergeten."

Liefde na verlies: ‘Ik ben net zo gelukkig met Sebastiaan als ik met Dennis was’

Lees ook over:

Liefde na verlies: ‘Ik ben net zo gelukkig met Sebastiaan als ik met Dennis was’
Laatste foto | ‘Marijke was de liefde van mijn leven’

Lees ook over:

Laatste foto | ‘Marijke was de liefde van mijn leven’

Tekst: Jikke Zijlstra

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--