TV | De klein­kin­de­ren moesten op het grasveld afscheid nemen

Frans Hutten

Mijn moeder was van: niet klagen, goed voor een ander zorgen en doorgaan,’ vertelt Frans Hutten. Zij breekt kort voor haar 96e verjaardag haar been en wordt ’s nachts naar het ziekenhuis gebracht. Het is april 2020, het begin van de Coronapandemie. Als Frans bij het ziekenhuis aankomt, lijkt het daar wel oorlogsgebied. Alles is met rood-wit lint afgezet. De kleinkinderen moeten op het grasveld afscheid nemen van hun oma. Toch herinnert Frans zich ook een intiem momentje: ‘Ze bood mij nog haar speklap aan die ze bij de zuurkool kreeg. Ze dacht altijd eerst aan de ander, ook met eten. Ik heb hem niet opgegeten, hoor. Ik dacht: ‘Geniet er zelf maar van.’’ 

Dick Wolbers

‘Hier liggen twee mensen die ik, zolang ze hebben geleefd, geknuffeld heb.’ Dick Wolbers legt rozen op het graf van zijn dochter Nanda en zijn vrouw Mary. Op de begrafenis van Nanda, die overlijdt aan borstkanker, kan Mary ineens niet meer lopen. Drie weken later hoort ze dat ze een hersentumor heeft. ‘Ik moet niet teruggaan naar wat ik verloren heb, want dan ga ik kapot van verdriet, zegt Dick.’ Hoe gaat hij om met dit tweevoudige verlies? 

• Mannen rouwen anders dan vrouwen

  Mannen rouwen anders dan vrouwen