Gedicht | Tijd

29 januari 2019 · 11:42

Update: 20 mei 2025 · 08:05

Pas als je een dierbare verloren hebt, weet je hoe kostbaar ‘tijd’ is. Daarover gaat dit gedicht van Maaike Hofstra.

Tijd

Tijd…

Kwam als zilver
Wat als een regendruppel
door onze handen wegsijpelde

Jouw tijd bij mij was als goud
Mijn wens voor ons:
samen worden we oud

Mijn droom was als in platina verguld
De tijd met jou
was onbetaalbaar

Tijd…

Zo waardevol
Kost niets

Tijd…

Zo kostbaar
Kost niets

Tijd…

Zou ik willen vangen en bewaren

Tijd is…

Helaas ongrijpbaar

Maar de tijd met jou
had meer waarde
dan alle rijkdom
op deze aarde

Maaike Hofstra

Deel dit artikel:

Verdwenen- de podcast, aflevering 1
Karin: ‘Toen ik zelf ging kijken, voelde ik meteen: dit is foute boel’
14 dagen geleden
Karin: ‘Toen ik zelf ging kijken, voelde ik meteen: dit is foute boel’
Column Jeroen van Veen - Afscheid
‘We namen afscheid van zijn leven, maar niet van Kasper zelf’
12 dagen geleden
‘We namen afscheid van zijn leven, maar niet van Kasper zelf’
Jojanneke en de sextortiontapes - aflevering 1
Lars maakt een einde aan zijn leven door sextortion: ‘Het voelt een beetje als moord’
10 dagen geleden
Lars maakt een einde aan zijn leven door sextortion: ‘Het voelt een beetje als moord’