Gedicht | ‘Dans tot je de weg weer weet’
Helemaal los gaan. ‘Dansen tot je de tijd vergeet.’ Als je rouwt om het verlies van een dierbare, wil je soms je verdriet even niet voelen. Bijvoorbeeld door heel hard te dansen. Over dat gevoel schrijft Imgmar Heytze heel treffend in zijn gedicht ‘Los’.
Los
Dans en je weet dat je bestaat
Dans een dans op hete kolen
Dans de gaten in je zolen
Dans tot de planeet vergaat
Dans als alles is gezegd
Dans tot je de tijd vergeet
Dans zoals je ademhaalt
Dans tot je de weg weer weet
Dans om nooit meer stil te staan
Dans de sterren en de maandag
Dans de bomen en het bos
Niets meer vast en alles los
Imgmar Heytze
Leven met de dood
Welke woorden geven jou kracht en troost om verder te leven nadat je een dierbare bent verloren? Die vraag stelde Leo Feijen aan nabestaanden en rouwdeskundigen, zoals Manu Keirse, Hans Bouma en Daan Westerink. Ze kozen elk vijf teksten of gedichten uit, zoals Los van Imgmar Heytze en legden uit waarom juist deze woorden hen houvast bieden op momenten dat ze verdrietig zijn. Alle gedichten en teksten bundelde Leo Feijen in het boek Leven met de dood.
Het gedicht Los is met toestemming van uitgeverij Ten Have overgenomen uit deze bundel. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de uitgever
