Gedicht Jitske | Glimp

vandaag · 05:55

Update: vandaag · 05:55

Verdriet kan overweldigend aanvoelen. Dit gedicht verkent de momenten waarop dat geldt, en beschrijft hoe belangrijk het is om niet op te geven. Het herinnert ons eraan dat donkere tijden niet voor altijd zijn en dat we sterker zijn dan we soms denken.

Glimp

Som voel ik een glimp
Van de omvang
van mijn verdriet

een zwarte golf
langzaam optrekkend water
vermeerderend in massa
sneller dan mijn besef
ervan

de golf wordt mij nooit
sterven zou ik onder haar lading en

zwarte golven zijn niet mijn
bestemming

Disclaimer

Bovenstaand gedicht en afbeelding is met toestemming van Jitske overgenomen. Kopiëren, verspreiden en elk ander gebruik van deze inhoud is niet toegestaan zonder toestemming van de schrijver.

Over Jitske

Van de ene op de andere dag lag Jitskes vader Rob met laag bewustzijn op de Intensive Care. Of hij bang was kon hij niet zeggen, wat hij wel en niet meer wilde ook niet. Zijn basale recht op zelfbeschikking was hem afgenomen en dat deed Jitske onnoemelijk veel pijn. In de bundel Tussen hemel, aarde en mij dicht Jitske het eerste jaar van rouw haar vader naar zich toe.

Jitske is moeder, dochter, communicatieprofessional, creatief schrijfster en prozadichteres. Als ze schrijft, doet ze dat om het leven bij de lurven te grijpen en ze gelooft daarmee niet alleen haar eigen leven, maar ook dat van anderen te grijpen en te beroeren.