Prof­vol­ley­bal­ster Jeanine Stoeten: ‘Gaat het wel goed genoeg met mij?’

“Het is nu bijna een jaar geleden dat mijn moeder is overleden,” vertelt de volleybalster vanuit het Duitse Aken. Daar speelt ze bij de club Ladies in Black. “Dat voelt als heel lang geleden, maar tegelijkertijd lijkt het alsof het net gebeurd is, en ik er nog middenin zit. Dit is het thema van mijn leven.”

Waaraan merk je dat?
“Naar omstandigheden gaat het goed met mij, mijn vader en mijn zusje. Maar ik sta ermee op en ga ik ga ermee naar bed. Ik moet nog veel aan mijn moeder denken, en aan wat er allemaal gebeurd is. Die gevoelens draag ik altijd met me mee.”

‘Dat mijn moeder is overleden voelt als heel lang geleden, maar tegelijkertijd lijkt het alsof het net gebeurd is’

Is een leven als topsporter een goede afleiding of is het juist lastiger om je te focussen?
“Mijn dagelijkse ritme is natuurlijk een afleiding. Ik train veel en heb een team vol leuke meiden om me heen. Toch word ik op allerlei momenten aan mijn moeder herinnerd. Zij was mijn grootste fan.

Weekendje weg

Vorig jaar kwam ze nog regelmatig een paar dagen op bezoek in Aken, en met wedstrijden was ze er altijd. Dan maakten mijn vader en zij er een weekendje weg van. Ik vind het fijn dat hij dat nu nog steeds doet. Na de wedstrijd rijd ik meestal met hem mee terug naar Nederland, omdat ik daarna een vrije dag heb. Dan zitten we samen vier, soms vijf uur in de auto. Dat zijn fijne momenten waaruit we allebei veel steun halen.”

‘Er staat geen vaste tijd voor rouwen’

Wat is de belangrijkste les die je het afgelopen jaar hebt geleerd over rouw?
“Soms denk ik: gaat het wel goed genoeg met mij? Ga ik genoeg vooruit? Maar ik heb geleerd dat je lief moet zijn voor jezelf. Het kan een lange tijd duren voordat je rust hebt gevonden.

Praten

Er staat geen vaste tijd voor rouwen, dus neem zo veel tijd als je nodig hebt. Daarbij merk ik dat het mij helpt om erover te praten. Gelukkig heb ik veel lieve mensen om me heen met wie dat kan.”

Jeanine Stoeten is zaterdag 21 april om 18:35 uur te zien op NPO2.

Tekst: Femke Taale