Elano’s zusje (15) overleed: ‘Ik realiseerde me niet hoe ziek ze was’

10 oktober 2022 · Leestijd 6 min

Alicia is veertien als ze last krijgt van haar knie. Niemand vermoedt iets ernstigs, het is vast een hockeyblessure. Maar het blijkt goed mis: Alicia heeft een extreem agressieve vorm van botkanker. Haar broer Elano kan het niet geloven. “Ik hoopte tot op het laatste moment dat ze opeens beter zou worden.”

Elano: “Alicia en ik hadden een heel goede band. Ze was tweeëneenhalf jaar jonger dan ik, maar vanaf dat ik mij herinner waren we samen."

Samen klieren en dollen kunnen broer en zus als geen ander.“En wij hadden het geluk dat we als gezin altijd naar mooie vakantiebestemmingen konden reizen. Daardoor werden we op jonge leeftijd ondergedompeld in mooie culturen en avonturen. Alicia, mijn ouders en ik waren altijd wekenlang met zijn vieren op reis. Dat heeft onze band heel speciaal gemaakt.”

D5254B9D-BEF8-4040-BB1F-0E3EA279662C_1_201_a

Elkaar opvrolijken

“Ik was overtuigd dat er in mijn leven geen erge dingen zouden gebeuren, totdat mijn ouders en Alicia op de bank zaten en mij vertelden hoe ziek Alicia was.” Voor Elano is het moeilijk om het nieuws te geloven. “Ik hoopte tot op het laatste moment dat ze opeens beter zou worden.”

“We hadden het er bijna nooit over dat ze zo ziek was. Ik vond het ook lastig om met haar hierover te praten, ik hield onze gesprekken graag positief. Door dingen uit te spreken worden ze ook in een keer te echt.” Alicia bespreekt haar ziekte vooral met haar ouders en enkele vriendinnen, vertelt Elano. “Misschien was het ook goed dat ze het met mij minder deed, omdat dat onze band zou veranderen.”

Reis naar Curaçao

Er is veel verdriet in die tijd, maar het gezin richt zich liever op leuke dingen, zoals hun reis naar Curaçao. “Dat wilde Alicia graag. Een deel van onze familie woont op Curaçao. We deden die week fantastische dingen, zoals met dolfijnen zwemmen."

'De nachten waren zwaar'

Doordat Alicia is gestopt met chemo, heeft ze ook weer een beetje haar en de zon geeft wat kleur op haar gezicht. "Ze zag er beter uit, terwijl ze diep van binnen alleen maar zieker werd. Nu was het extra moeilijk om te geloven dat ze echt zo ziek was."

"Mijn zusje kon overdag echt volop genieten en alles in zich opnemen," herinnert Elano zich. "Maar de nachten waren wel zwaar, dan kwam het besef bij haar en ons dat de reden van de reis onwaarschijnlijk pijnlijk was.”

Eenmaal thuis wil Alicia wil ook het liefst niet laten blijken hoe ziek ze is. Zelfs met pijn belt ze haar vriendinnen om te vragen hoe het gaat. “Ik zag haar vooral thuis, waardoor ik me niet goed realiseerde hoe erg het was, ondanks dat ik het diep van binnen wel begreep.”

Het gaat steeds slechter met Alicia. “Gelukkig konden we nog mooie dingen tegen elkaar zeggen, met veel knuffels en broer- en zusliefde.” Met haar laatste krachten, zegt ze bijvoorbeeld tegen Elano: “Je bent altijd mijn allergrootste en liefste maatje geweest. Je gaat de wereld beter en mooier maken, je gaat de mooiste vriendin krijgen en je studie knallen.” Nu pas beseft Elano dat zijn zusje er niet lang meer zal zijn.

Amper drie weken na hun bijzondere reis naar Curaçao, overlijdt Alicia. Elano: “Toen ze overleed was het eerste moment dat ik echt kon huilen."

97C06417-FB18-4E5D-9F7D-3873BBD029A4_1_201_a

Een grote glimlach

Elano vindt rust als hij alleen is, dan keert hij het beste terug naar Alicia: “Dat heb ik vooral vlak voor het slapengaan, als mijn hoofd leeg is en ik andere dingen kan toestaan. Als ik aan haar denk zie ik haar grote bos energieke krullen en haar stralende lach. Alicia kon overal van genieten, was heel bescheiden en altijd betrokken bij de ander. Ze was vol energie en avontuur: we renden op de Chinese muur en zwommen met een babyschildpad. Van dat soort herinneringen krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht.”

BD2579ED-C4D6-4F60-9069-2C9AF24ABB70_1_102_o

'Ik bleef maar doordenderen'

Een halfjaar na Alicia’s overlijden komt Elano in het Eindhovense studentenleven terecht. Deze switch tussen het nieuwe leven in Eindhoven en het verleden thuis, blijkt groot. “Natuurlijk stond ik elke dag stil bij haar overlijden, maar aan de andere kant bleef ik maar doordenderen. Deze zomer kwam ik tot de conclusie dat dat mentaal niet goed was voor de verwerking.”

Daarnaast stuit Elano weleens op onbegrip bij zijn studentenvrienden. “Soms denken ze dat ik het al verwerkt heb. Ik wil dit jaar iets beter mijn grenzen aangeven, zodat ik op een ander moment meer kan genieten.”

Terug naar Curaçao

Anderhalf jaar na Alicia’s overlijden keert de familie samen met hechte vrienden terug naar Curaçao. Ze bezoeken dezelfde restaurants en stranden als hun vorige reis. “Het voelde alsof we zo dichter bij Alicia kwamen.”

‘Alles was hetzelfde, maar dan zonder Alicia'

“Maar ik vond het ook een heel surrealistische reis,” gaat Elano verder. “Alles daar was hetzelfde, maar dan zonder Alicia. Alsof we nooit terug naar Nederland waren geweest. Maar uiteindelijk was het vooral een hele mooie en bijzondere reis."

Alicia’s boodschap

“Alicia wilde graag impact maken en dat deed ze dan ook. Zo organiseerde ze acties voor goede doelen en startte ze een actie voor kinderen met kanker in Kenia en Indonesië. In een wereld waarin zoveel gebeurt, had zij altijd aandacht voor de ander. Ik weet zeker dat haar boodschap zou zijn dat we niet alleen maar aan onszelf moeten denken, maar dat we moeten kijken naar wat mooi is en naar wat wel kan. Dat we het beste eruit halen en optimistisch blijven.”