Dagboek Catharina #41 | ‘Ik wil hem missen, dan blijft hij bij me’
15 september 2023 · 06:00| Leestijd:3 min
Update: 13 september 2023 · 11:31
Het missen van haar broer Kees verandert door de tijd. Catharina ervaart een knagend gevoel.
Maart 2021 - Het knaagt een beetje. Zat ik een jaar geleden verlamd tussen de kaken van de dood en gierde de pijn door mijn lichaam, nu is het veel subtieler. Een knager in mijn hart, stiekem op de achtergrond van alles, de hele dag door.
Het monster is een muis geworden, die alle hoekjes van mijn hart heeft ingenomen. Hij kan overal tussendoor en verborgen aanwezig zijn. En dan knaagt hij hier en daar stukjes van mijn hart. Steeds hoor ik zijn geritsel ergens, steeds voel ik wel een beetje pijn en er blijft altijd wel wat rommel achter, zodat ik nooit helemaal opgeruimd ben. Ik wen aan het versplinterd zijn.
Nieuwe plant
Maar er zijn dagen dat het harder aan me knaagt. Dan ben ik onrustig onder de oppervlakte. Ik wil hem weer zien en spreken. Het is al zo lang geleden en ik heb zoveel te vertellen en te vragen. Van grote dingen als de ontwikkelingen van deze tijd en wat er gebeurt in de levens van mij en de andere achterblijvers, tot hele kleine dingen, die me dan toch dwars blijven zitten.
Zoals de verzorging van mijn nieuwe plant. Ik google me suf en lees van alles, maar ik wil zijn mening horen over waar de plant wel en niet van houdt en wat de beste plek is. Ik wil van hem horen; ‘ja, mooi is die, hè’ en vertellen over mijn balkontuin, omdat ik er dan nog blijer mee ben.
Knagertje
Maar vragen blijven openstaan en verhalen sommen zich op in mijn hoofd. Tot op het moment dat ze in het niets zullen verdwijnen, omdat het niet meer bij te houden is. Dan delen we niet meer. Dan ben ik echt alleen. Dat knaagt aan me. Dat het moment waar ik onbewust toch nog naar uitzie en verlang, niet zal komen. Daardoor kom ik soms moeilijk in slaap.
Toch lukt het, tot mijn eigen verbazing, om vrij normaal te leven met dat knagertje op de achtergrond. Ergens denk ik dat die nooit meer vertrekt. Ach, misschien hoeft dat ook niet. ‘Geen mens is zo aanwezig als degene die gemist wordt’, schreef Manu Keirse. Ik wil hem blijven missen. Want dan blijft hij bij mij horen.
- Blog Anemoon | ‘De avond van het ongeluk schoot ik als vanzelf in de overlevingsstand'
Blog Anemoon | ‘De avond van het ongeluk schoot ik als vanzelf in de overlevingsstand'
- Dagboek Catharina #40 | ‘Over de doden niets dan goeds. Toch?’
Dagboek Catharina #40 | ‘Over de doden niets dan goeds. Toch?’
Foto: Anouk van der Reest
Meest gelezen
- Droomrit op quad werd Gideon (19) fataal: ‘Ik brulde als een leeuw’
Gezien in Ik mis je op zaterdag 27 september op NPO 2
Droomrit op quad werd Gideon (19) fataal: ‘Ik brulde als een leeuw’
- ‘Haar kamertje was mooi en af. Maar het bleef leeg.’
Uitzending zaterdag 4 oktober om 18.25 uur op NPO2
‘Haar kamertje was mooi en af. Maar het bleef leeg.’
- 'Hoeveel pijn je hart ook doet, wat je voelt is de liefde'
Column Jeroen van Veen | Missen is liefde
'Hoeveel pijn je hart ook doet, wat je voelt is de liefde'
Lees ook
- Nikki verloor twee kindjes: 'Ik zat diep in de put, toch kwam ik eruit'
"'Sorry, sorry, sorry,’ heb ik vaak gezegd"
Nikki verloor twee kindjes: 'Ik zat diep in de put, toch kwam ik eruit'
- Je achternaam na het verlies van je partner: ‘Mijn meisjesnaam past bij mijn ‘nieuwe’ ik’
Drie vrouwen over de impact van hun naamkeuze na het verlies van hun partner
Je achternaam na het verlies van je partner: ‘Mijn meisjesnaam past bij mijn ‘nieuwe’ ik’
- Blog Rebekka 'Ik kan alle domme spullen meenemen, maar mama kan ik niet meenemen'
Blog Rebekka 'Ik kan alle domme spullen meenemen, maar mama kan ik niet meenemen'
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.