Dagboek Catharina #40 | ‘Over de doden niets dan goeds. Toch?’
1 september 2023 · 06:00
Update: 1 september 2023 · 09:55
De mooie herinneringen aan Kees bieden troost, maar uiteraard had Catharina ook wel eens onenigheid met haar broer. En dat doet pijn. “Het had altijd goed moeten zijn.”
Feb 2021 - Spijt. Van wat ik wel of niet gezegd heb, of gedaan. Pijn, die ik hem aandeed of hij mij. Ondoordacht, onbedoeld en misschien wel onvermijdelijk. Het zijn gedachtes, die ik menigmaal gauw wegduw of probeer te verstoppen, alsof ik me schaam. Ik wil er niet aan denken, want het doet pijn.
Verspilde tijd
Maar het raakt een waarheid in mij. De mooie herinneringen bieden troost. Die kan ik koesteren. Toch er zijn ook minder mooie herinneringen, iets wat je niet zo makkelijk hardop zegt. Immers “over de doden niets dan goeds”. Met de kennis van nu staat alles in een ander licht.
'Ik wil er niet aan denken, want het doet pijn'
Het voelt als verspilde tijd; alle tijd die we níet deelden. De tijd dat we allebei onze eigen weg gingen. En uit elkaar groeiden. Alle momenten dat ik hem als vanzelfsprekend zag, doen nu pijn. De momenten dat we wel eens botsten nog meer.
Volmaakt goed
“Waarom?”, vraag ik me nu af. Het voelt zo zinloos achteraf. Het had altijd goed moeten zijn. Niet oké of goed genoeg, maar perfect, volmaakt goed. Tegelijkertijd weet ik wel dat dat niet kan. Dat het niet eerlijk is mezelf daar nu mee te pijnigen.
Niets is perfect, niemand is perfect. En het leven stelt je op de proef. Het is één groot examen, waar je nooit voor hebt kunnen oefenen. Tenminste, als ik zo streng blijf voor mezelf en blijf denken in termen als “goed” en “fout”. Maar is dat eerlijk? Zo is het leven niet. Soms moet je ook gewoon je eigen weg gaan.
Leven en laten leven
En is het niet juist heel normaal dat je als broer en zus het soms oneens bent, soms moppert op elkaar? Was het verkeerd te denken dat hij er altijd zou zijn, dat hij mijn hele leven nog naast me zou staan? Dat er nog een lange toekomst met genoeg tijd te delen zou zijn, genoeg om me niet aan hem vast te klampen, elke dag die we hebben gehad?
'Ik moet ook mezelf laten leven'
We hebben geleefd! Samen en apart, maar verbonden. En we hielden van elkaar, altijd en ongelofelijk veel. Het is tijd om realistisch te zijn, zeg ik tegen mezelf. We hebben geleefd. Nu moet ik mezelf ook laten leven.
Elaine (27): ‘Als twaalfjarig kind dacht ik: ja, ik ga mijn zus redden’
Elaine (27): ‘Als twaalfjarig kind dacht ik: ja, ik ga mijn zus redden’
Meest gelezen
- Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
Na het verlies van Coen blijft zijn zus Charlotte achter met veel vragen. Ondanks haar verdriet probeert ze de draad weer op te pakken en het leven te omarmen.
Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
- 21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
Gevangen in je eigen lichaam
21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
- Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Sanne Koopman uit 'Op de spoed'
Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Lees ook
- Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
In de uitzending
Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
- De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Hoe nabestaanden de kist van hun dierbaren vormgaven
De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
- Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.