Brief aan mijn tante Rie
2 maart 2017 · 01:06
Update: 20 mei 2025 · 12:55
De oud-tante van Birgitta, tante Rie, overlijdt op 91 jarige leeftijd de dag na 9/11. Birgitta had haar nog graag willen vertellen hoe trots op haar oud-tante is.
Lieve tante Rie,
Ik weet het nog goed, u overleed de dag na 9/11. U lag al in het ziekenhuis en mijn moeder was bij u. Ik denk niet dat u nog iets van die ellende heeft meegemaakt. En daar ben ik blij om.
U was al erg oud toen u overleed, 91 jaar. De laatste jaren voelde u zich overbodig. Uw man was al overleden en u had best veel zorg nodig. Soms zei u dan dat het wel klaar was met uw leven, dat u wel dood wilde. Ik vond dat altijd lastig. Voor ons was u namelijk helemaal niet overbodig. Voor ons was u als een oma. We konden altijd bij u binnenvallen. Als ik het thuis even niet zo naar mijn zin had dan liep ik naar u toe. Dan dronken we een kopje thee, met soms een bakje ijs erbij of we aten een kopje van uw befaamde uiensoep. We kletsten over van alles en daarna liep ik weer op mijn gemak naar huis. Het was heerlijk om altijd even bij u aan te kunnen waaien.
Ook de Oudejaarsavonden vergeet ik niet meer. Dan kwamen we met het hele gezin bij u op bezoek. Het was altijd heel gezellig. Soms vertelde u dan ook verhalen van vroeger. Over hoe Rotterdam er voor de oorlog uitzag bijvoorbeeld. Een heel enkele keer vertelde u wat over de Tweede Wereldoorlog zelf, maar ik had altijd het idee dat u daar liever niet over sprak.
Ik ben nog altijd heel trots op u. Als een van de eerste vrouwen in Rotterdam droeg u altijd een nette broek en geen rokken en u werkte in de haven. Ja, wel op kantoor maar toch een mannenbolwerk. Waarin u ondersteunde om het familiebedrijf na de oorlog weer te laten floreren.
Als kind besefte ik nooit zo goed wat u eigenlijk voor ons betekende. En jammer genoeg kan ik het u nu niet meer vertellen. Maar, elke keer als ik langs het appartementencomplex rijd waar u woonde denk ik weer even aan u. Dan mis ik het zo dat ik even kon binnenwandelen voor een kletspraatje. En dan mis ik de verbinding met mijn familiehistorie. Dan vind ik het jammer dat ik u niet meer kan vertellen dat ik trots op u ben dat u twee oorlogen heeft overleefd en hebt bijgedragen aan de wederopbouw en dat u er altijd voor ons was als een oma.
Liefs,
Birgitta
Meest gelezen
- Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
Na het verlies van Coen blijft zijn zus Charlotte achter met veel vragen. Ondanks haar verdriet probeert ze de draad weer op te pakken en het leven te omarmen.
Coen stapt uit het leven, Charlotte zoekt haar weg vooruit
- 21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
Gevangen in je eigen lichaam
21 jaar vocht Freek voor een volwaardig leven – tot het niet meer ging
- Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Sanne Koopman uit 'Op de spoed'
Sanne Koopman verliest haar broertje en haar zoon: ‘Ik ging ervan uit dat ze thuis zouden komen’
Lees ook
- Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
In de uitzending
Binnen drie dagen verliest Carla haar ouders: ‘Ik kwam twee keer te laat om afscheid te nemen’
- De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
Hoe nabestaanden de kist van hun dierbaren vormgaven
De kist en wat hij kan vertellen - van ecokarton tot blues
- Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Blog Bianca | 'Wat ik het meest mis, is niet wat mensen denken'
Ontvang bemoedigende artikelen & verhalen in je mailbox
We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.
Lees onze privacyverklaring.