Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Brief aan mijn vader, aan wie ik nog zoveel vragen heb

23 juni 2019 · Leestijd 4 min

“Het is alweer 28 jaar geleden toen je ons moest verlaten. Maar ik herinner me alles nog, alsof het gister was…” Maaike heeft nog zoveel vragen aan haar vader. Ze schrijft ze op in een eerlijke brief, recht uit haar hart.

Papa/Heit,

Jouw strijd was zo intens zwaar en wat heb je gevochten om hier te blijven. Je hield zo van het leven. Door de specialist kreeg je valse hoop voorgeschoteld. Daar klampte jij je wanhopig aan vast. Je hebt geleden op een manier, die je je ergste vijand nog niet toewenst.

Naar die speciale plek

Toen jouw ziel je lichaam verliet en de oversteek maakte naar die speciale plek, was dit voor jou uiteindelijk een verlossing van al je pijn. Ik was bij je toen je wegging. Je was veel te jong; 61 jaar oud. Je had zoveel plannen voor als je met pensioen zou gaan. Eerst een groot feest en dan genieten van je vrije tijd. Het is er niet meer van gekomen.

Mijn actieve vader

Maaike-Hofstra-2

Je was een echt natuurmens. Je zat bij de Vogelbescherming en de Vogelwacht. Op je werk organiseerde je de voetbalwedstrijden tussen alle basisscholen in onze woonplaats. Je speelde elk jaar in het Sint Nicholaas Sprookje. Je hield zo van zingen en zoveel meer. Je had een stukje grond, waar je groente, aardappels, bonen en fruit verbouwde. Het is teveel om op te noemen. Je was altijd veel buiten met mooi weer.

Ik hoop dat je er nu wel vrede mee hebt. Ook al had je nog zoveel willen doen en vooral langer willen blijven. Het mocht niet zo zijn.

Nog zoveel vragen

Ik vraag me nog wel eens af hoe het misschien anders had kunnen gaan. Je was niet echt een familiemens. Je ging je eigen weg. En je deed je eigen ding. We waren helaas niet zo hecht met elkaar. Maar ik heb nog zoveel vragen. Bijvoorbeeld wat als…?

Wat als je nog een poos verder had geleefd? Waren we misschien toch wat dichter bij elkaar gekomen?

Maar mijn vele vragen kun je helaas niet meer beantwoorden…

Stiekem trots op mij

Ik kan alleen maar hopen, dat je toch stiekem een beetje trots op me bent. Ook door wat ik voor mama/mem allemaal heb gedaan en hoe ik al die jaren, voor en na jouw overlijden, voor haar heb gezorgd. Ze is ook op die mooie plek daar nu. Zou je haar misschien willen vertellen, dat ik haar mis en dat ik hoop dat het goed met haar gaat?

Ik mis jou ook

Maar ik mis jou ook. Je zong elke dag, de hele dag, altijd liedjes waar we allemaal wel eens tureluurs van werden. En ik ben echt niet vergeten wat je allemaal voor me hebt gedaan. Het bureau dat je voor mij in elkaar hebt gezet, voor in mijn slaapkamer toen. En de boekenplank boven mijn bed.

Je was streng en conservatief. En dat botste helaas wel gauw eens. Je was altijd recht door zee. Nee was nee. En bleef nee. En nu zeg ik zelf ook nog steeds nee. In de zin van dat het niet eerlijk was, dat je zo jong al moest gaan.

Je wilde nog zo graag leven. Dus wat als… ???

Een teken om te laten weten dat je dichtbij bent

Misschien kijk je af en toe naar beneden en stuur je me een teken om me te laten weten dat je nog bij me bent en dicht om me heen. Ik wens jou vooral rust en vrede toe voor jezelf, en dat je nu thuis bent op die speciale plek in het hemelse licht.

Je bent en blijft mijn vader/heit…
En ik mis je…

Dikke knuffel van je dochter

Maaike Hofstra

Zou jij ook graag een brief schrijven aan iemand die jij mist en deze geplaatst zien op onze website? Lees hier dan waar je je brief naar toe kan sturen.

Misschien ook wat voor jou

Ontvang bemoedigende artikelen en verhalen in je mailbox

We sturen je elke week een selectie van indrukwekkende verhalen en inspirerende artikelen.

E-mailadres

Lees onze privacyverklaring.

--:--