Blog Petra | ‘Naast intens verlies kan ik dankbaarheid ervaren’

Decembermaand

Het is bijna kerst.
Na de moeilijke novembermaand, waarin ik de sterfdata herdacht van zowel Laura als Lennard, is december gekomen. December, de maand met kerst en oud en nieuw, is opnieuw een maand met lading. Want hoewel ik probeer om die bijzondere dagen aandacht te geven, zijn er juist nu die lege plekken in mijn leven. In mijn huis én aan de tafel.

Het is de kunst om het verdriet en het leven dat er nu is, er naast elkaar te laten zijn.

De afgelopen weken heb ik me afgevraagd hoe ik kerst en oud en nieuw in wil vullen. En dat is een pittige uitdaging, omdat ik van tevoren nooit weet hoe de rouw zich laat gelden. Ruimte geven aan het verdriet is belangrijk, maar er helemaal in op gaan is niet helpend. Niet voor mijzelf en niet voor mijn omgeving. Ik besef steeds meer dat het leven doorgaat. Met Laura en Lennard in mijn hart. En met de jongens en hun vriendinnen, mijn familie en vrienden in het hier-en-nu. Het is de kunst om het verdriet en het leven dat er nu is, er naast elkaar te laten zijn.

Engeltjes

Sinds het overlijden van Laura doe ik dat door engeltjes te maken in de donkere decembermaand. Vanuit een bestaand patroontje pruts en probeer ik tot ik tevreden ben over wat ontstaat. Zo kom ik een heel aantal dagen door, breiend, hakend en knutselend. Intussen denk ik aan mijn lieve kinderen die hier nu niet meer zijn, maar in de hemel. Omringd door engelen. Zo voel ik me, terwijl ik bezig ben, verbonden met hen. En kom ik op verrassende gedachten.

Naast intens verlies kan ik dankbaarheid ervaren

Dankbaarheid

Al knutselend merk ik dat ik ondanks mijn intense verlies dankbaarheid ervaar. Want dat ben ik. Dankbaar voor alle mensen die me steunen. Die er voor me zijn en me elke keer willen aanhoren als de rouw me dwars zit. Die me soms net even die woorden geven die ik nodig heb. Of me ongelooflijk trouw elke week een bemoedigende kaart sturen, al vier jaar lang. Ik ben dankbaar voor mensen die er gewoon voor me zijn. Zij slepen mij er samen door heen. Ze laten me huilen als dat moet, maar ook lachen. Ze laten me weten dat het fijn is dat ik er ben en dat het leven zin heeft.

Wat moet ik zonder al deze lieverds? Ik vraag soms aan God waarom mijn leven gaat zoals het gaat. Een rechtstreeks antwoord krijg ik niet. Maar ik denk en ervaar dat al die mensen als een antwoord zijn van Hem.

Wat ik in mijn hart bewaar…

De engeltjes die ik maak, krijgen een goede bestemming. Rond de kerstdagen geef ik ze weg aan de lieve mensen die er voor me zijn. Zo wil ik ze bedanken voor hun steun en de liefde die ik ervaar. En natuurlijk hangt er in mijn eigen huis ook zo’n lief engeltje. Op een plek waar ik er dagelijks naar kan kijken, bij de foto’s van Laura en Lennard. Zo maak ik zichtbaar wat ik in mijn hart bewaar, terwijl ik verder leef op aarde, ook tijdens de kerstdagen.

• Blog Petra: ‘Drie woorden waren genoeg om me te troosten tijdens de feestdagen’

  Blog Petra: ‘Drie woorden waren genoeg om me te troosten tijdens de feestdagen’