Blog Petra | Mijn doel voor 2020

De beste wensen

Het jaar 2020 is begonnen. Ik krijg van veel kanten de beste wensen voor het nieuwe jaar. Soms voor de vorm en ook vaak gemeend. Maar de impact van: ‘De beste wensen’ krijgen, is anders voor me nadat Lennard en later Laura overleden. De woorden kregen een andere lading voor me. Want ook dit komende jaar zal in het teken staan van hun verlies. Ik kan al die beste wensen niet meer onbevangen aanhoren of meegeven. Ik word er zelfs verdrietig van.

‘Vooruitkijken is pijnlijk.’

Aan het begin van een nieuw jaar worden ook verwachtingen uitgesproken en plannen gemaakt. Voor mij ligt dat anders. Ik vind het moeilijk om vooruit te kijken. Het verlies van Laura, haar plotselinge dood waar ze op dat moment voor koos, zal ook het komende jaar zijn schaduw werpen. Vooruitkijken is pijnlijk. Het maakt me verdrietig als ik denk aan al die weken dat ik haar niet zal zien, horen of met haar kan praten. Als ik eerlijk ben durf ik niet aan een nieuw jaar te denken.

Geen bucketlist

Ik maak geen plannen en heb geen bucketlist. Ik heb geen doelen voor het nieuwe jaar. Een paar weken is meer dan genoeg om vooruit te kijken. Als ik tot me door laat dringen wat een jaar zonder Laura inhoudt, zakt de moed me in de schoenen. Mijn doel is daarom de dagen door te komen zoals ze zich aandienen en niet te ver vooruit te kijken.

‘Wat zou ik kunnen doen om het leven zin te geven?’

Tegelijkertijd wil ik wel proberen er iets van te maken. Het overlijden van Laura is in mijn ogen zo zinloos. Ik snap er niets van, dat het leven moet gaan zoals het gaat. Ik vraag me af wat ik zou kunnen doen om daar iets tegenover te zetten, om het leven wél zin te geven.

Toch een doel

Zoeken naar zingeving is iets wat me al vanaf het sterven van Laura bezighoudt. Ik kan me niet voorstellen dat de dingen die gebeuren, zómaar gebeuren. Ik geloof dat er een God is die wél een plan heeft. En dat Hij verder vooruit kan kijken dan in mijn vermogen ligt. Dat Hij uiteindelijk zorgt voor een goede afloop. Als ik daarop vertrouwen kan, is er zingeving in het leven. Ondanks zoveel verdriet. En kan ik hopen op een betere tijd waarin ik mijn kinderen weer zal zien.

‘Mijn plan is zin te geven aan het leven dat er nu is.’

Nu ik dit schrijf, bedenk ik dat ik misschien toch een doel heb voor het komende jaar. Het is niet iets dat ik wil bereiken en ik hoef aan het eind van het jaar niets af te strepen. Maar het zoeken naar en vinden van zingeving bij al het verdriet en het lijden dat er is, kan me helpen de dagen en de weken door te komen. Ik hoop die zin te vinden in de kleine en soms wat grotere dingen. Er voor iemand zijn, een aardig gebaar of een luisterend oor. Ertoe doen en de goede woorden op de juiste tijd vinden. Of een beetje hulp geven waar dat nodig is.

Het grote verdriet om Laura en het haar intens missen zal er ook het komende jaar zijn. Ik kan dit jaar niet overzien. Maar mijn plan is zingeving te zoeken en zin te geven aan het leven dat er nu is.