Blog Patricia | ‘Dag mama, dag Mikki’

Opgelucht stap ik in de auto. De behandeling bij de tandarts is achter de rug. Zoals altijd keek ik er vreselijk tegenop en viel het mee. Een jaar geleden zou ik nu naar mijn moeder zijn gereden voor een kop koffie. Haar huis ligt op een steenworp afstand van de tandartspraktijk.

Mikki

Ik rij langs de supermarkt waar mijn moeder haar boodschappen deed. Ik vraag me af of het daar iemand opvalt dat ze er al maanden niet is geweest. Ze heeft er heel wat chocoladekoekjes en pakjes sinaasappelsap gekocht. Eerst voor de jongens en later ook voor Mikki.

Mijn moeder vond het geweldig, oma zijn van twee jongens. Een derde kleinkind had ze na een aantal jaar niet meer verwacht, maar toen het een meisje bleek was ze opnieuw verheugd: mijn oude poppenspullen had ze dus niet voor niks bewaard!

Chocoladekoekjes

Elke keer als Mikki een middag naar oma ging, stond mijn oude speelgoed al klaar in de woonkamer. Mikki vond het geweldig. Ze vermaakte zich uitstekend bij oma, met altijd veel meer chocoladekoekjes dan dat ik goed vond. Als ik haar op de afgesproken tijd weer kwam halen, keek ik voordat ik aanbelde alvast naar het raam. Wetende dat daar vanachter het gordijn twee lachende gezichtjes tevoorschijn zouden komen, uitbundig zwaaiend naar mij!

Wat zeg je tegen je kind dat haar kind verliest?

Na Mikki’s overlijden probeerde ze me te troosten door het sturen van een mooie kaart en door naar me te luisteren. Over haar eigen gevoel praten deed ze liever niet. Althans niet tegen mij. Eén keer heeft ze gezegd dat ze minder zin in dingen had. Mijn doorvragen wees ze af en ik – nog overdonderd door mijn eigen pijn – liet het erbij.

Ik zag mijn moeder regelmatig worstelen met woorden. Wat zeg je tegen je kind dat haar kind verliest? Wat me bij is gebleven is de keer dat ze me probeerde te troosten door te hopen dat ik later oma mocht worden. Voor mij kwam die uitspraak toen uit het niets, maar nu begrijp ik hoe zij mij gunde weer geluk te ervaren en hoeveel haar kleinkinderen voor haar hadden betekend.

Troosten

Zelfs toen mijn moeder van de arts had gehoord dat ze nu zelf ongeneeslijk ziek was, probeerde ze me te troosten. ‘Wees maar niet verdrietig’ zei ze, ‘want ik ben straks bij Mikki’. Mijn moeder overleed snel – en nog kort na het overlijden van Mikki. We zijn nooit echt toegekomen aan praten over haar verlies: het verliezen van een kleinkind. Wat moet dat ook voor haar ongelofelijk zwaar zijn geweest.

Ik hoef er niet te zijn, maar toch rij ik naar haar huis. Het huis is leeg, maar de gordijnen hangen er nog. Er is geen koffie en ik zie ook geen twee lachende gezichtjes verschijnen vanachter het gordijn, dat weet ik wel. Toch voel ik de behoefte even te zwaaien naar het lege raam. Ik voel me opgelaten, maar ik doe het toch. ‘Dag mama, dag Mikki.’

Daarna rijd ik naar huis.