Blog Nienke | 'Die urn hè... Zit daar wel een raampje in?'

Al lang voor Peters ziekte, wist ik dat hij ooit gecremeerd wilde worden. In grote lijnen weten we van elkaar hoe een toekomstige uitvaart eruit moet zien: geen treurige bedoening met plakkerige cake, maar veel muziek en bier of een borrel met bitterballen.

Tiny house

Als we horen dat Peter niet lang meer zal leven, veranderen onze gesprekken. We spreken regelmatig over zijn naderende dood en alles wat daarbij komt kijken. Soms serieus, maar ook heel vaak met een flinke dosis humor.

Al snel na zijn diagnose kiest hij bijvoorbeeld zijn kist voor de uitvaart, en speekt daarover als zijn tiny house. De afbeelding van onze gezamenlijk ontworpen tatoeage komt ook als een klein houten kunstwerk op de “voordeur” van z’n tiny house, vertelt hij vol trots aan iedereen.

Kleine porties

Als de begrafenisondernemer ons thuis bezoekt, legt Peter zijn wens uit: “Ik wil wel in kleine porties verdeeld worden.” Elk deel in een druk-en-sluitzakje.

De begrafenisondernemer kijkt ons vreemd aan. “Zodat ik wat as uit kan strooien op alle plekken op de wereld waar ik nog zonder hem heen ga,” leg ik uit. Hij begrijpt het: iemand die zijn leven lang heeft gereisd op een vaste plek in een Drents dorpje zetten, is eigenlijk veel vreemder.

Boomstam

Wat voor urn hij wil? Die mag ik uitkiezen; ik moet er tenslotte de rest van mijn leven naar kijken. Toen vond ik het idee van “in een potje op de schouw” een angstige gedachte. Lachend waarschuw ik hem dat hij, met mijn onhandigheid, waarschijnlijk in de stofzuiger eindigt.

Samen speuren we het internet af naar verschillende urnen. Gepolijst? Glanzend? Nee, dat past helemaal niet bij hem. Dan zie ik een uitgeholde boomstam-urn met een houten ruwe deksel. Een prima idee, vindt Peter.

Rood-wit geblokte gordijntjes

Een tijd later op een heerlijke zomeravond zitten we in de tuin als Peter ineens zegt: "Die urn hè… Die boomstam. Zit daar wel een raampje in?"

Uh, sorry?
"Nou een raampje, zodat ik naar buiten kan kijken!" 

Ik barst in lachen uit en vraag hem naar de details. In geuren en kleuren vertelt hij dat het raampje rood-wit geblokte gordijntjes moet krijgen. En een deksel die makkelijk opent, zodat ik het as eenvoudig kan pakken als ik op reis ga.

Nu, bijna twee jaar na zijn dood, begint de zoektocht naar een geschikte boomstam. Een nichtje van Peter helpt mij daarbij. Haar man is nogal handig en bood aan de urn te maken. En deze wordt precies zoals Peter wilde; een uitgeholde boomstam, inclusief raampje en gordijntjes.

• Blog Esther | 'Wat mis ik een partner die mijn enthousiaste verhalen wil aanhoren'

  Blog Esther | 'Wat mis ik een partner die mijn enthousiaste verhalen wil aanhoren'

• Lidia verliest haar dochter (22): 'Was ik maar meteen naar het ziekenhuis gegaan'

  Lidia verliest haar dochter (22): 'Was ik maar meteen naar het ziekenhuis gegaan'